Της Μαρίας Σεφέρου Η λέξη που επικρατεί τους τελευταίους μήνες στα χείλη των Ελλήνων, με ανησυχητική αποκορύφωση τις τελευταίες ημέρες, είναι η "αναδιάρθρωση". Οικονομολόγοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, bloggers, σχετικοί και άσχετοι, μία μόνο λέξη αναμασάνε, ενώ τα spreads στον ουρανό πετάνε: ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ.
Άλλοι λένε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους τα κάνει όλα και συμφέρει, και άλλοι ισχυρίζονται ότι η αναδιάρθρωση-κούρεμα καταστροφή θα φέρει. Άλλοι λένε ότι η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη το 2013, κι άλλοι λένε ότι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα, για το καλό μας! Η πυγολαμπίδα έχει ταχθεί με τα τσαρούχια κατά της αναδιάρθρωσης του χρέους. (Δείτε εδώ κι εδώ.)
Έτσι λοιπόν έχουμε τον Γ. Παπανδρέου και τον Γ. Παπακωνσταντίνου να είναι κατά της αναδιάρθρωσης, τον Αντώνη Σαμαρά επίσης κατά της αναδιάρθρωσης, λέγοντας ότι ακόμη και η συζήτηση για τέτοιο ενδεχόμενο κάνει κακό, το Διοικητή της ΤτΕ, Γ. Προβόπουλο, να λέει όχι στην αναδιάρθρωση, ενώ αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι υπέρ της αναδιάρθρωσης , και ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης τάχθηκε υπέρ της αναδιάρθρωσης. Αναδιάρθρωση ζήτησε και ο Καρατζαφέρης από τη Λάρισα, και πάει λέγοντας.
Και αναρωτιέται ο έχων ακόμη αλώβητο τον κοινό νου: Είναι τόσο δύσκολο να διακρίνει κανείς αν η αναδιάρθρωση χρέους είναι καλή ή κακή για την οικονομία μιας χώρας; Τόσο δυσδιάκριτα είναι τα όρια μεταξύ των δύο επιλογών;
Στο αναδιαρθρωτικό δίλημμα μπήκε πρόσφατα και η Γερμανική κυβέρνηση, η οποία φέρεται να επεξεργάζεται σχέδια αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλούνται οι Financial Times, ενώ ο Στρος Καν του ΔΝΤ λέει όχι στην αναδιάρθρωση.
Εξάλλου ο Ευρωπαίος Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Όλι Ρεν, δήλωσε ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν αποτελεί επιλογή που προβλέπεται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με τον Όλι Ρεν, τυχόν αναδιάρθρωση θα έστελνε αρνητικό μήνυμα για την εύθραυστη οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης. (Δείτε εδώ) Ο ίδιος όμως πρόσθεσε ότι η αναδιάρθρωση χρέους μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο υπό τον μόνιμο μηχανισμό της Ε.Ε. μετά το 2013.
Κατόπιν όλων αυτών, το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι όλοι οι επαΐοντες χρειάζονται αναδιάρθρωση στη φαιά ουσία του εγκεφάλου τους, μπας και ξελαμπικάρει η σκέψη τους και συμφωνήσουν αν η αναδιάρθρωση είναι καλή ή κακή.
Όπως γράφει ο Παναγής Γαλιατσάτος στην Καθημερινή, «Το ότι η αναδιάρθρωση έχει χαρακτήρα αμφιλεγόμενο - σαν τo χρυσό μήλo της Έριδος που κατέστρεψε τον Πάρι - προκύπτει και μόνο από το γεγονός ότι από τη στιγμή που οι “αγορές” αντιλήφθηκαν ότι αυτή η συζήτηση γίνεται δημόσια (στην Ε. Ε. αλλά κυρίως και στη χώρα μας) έστειλαν τα CDS σε ύψη ρεκόρ και τα spreads στις 1.000 μονάδες. Η αιτία είναι απλή: Η όποια μορφή “φιλικής αναδιάρθρωσης” αποτελεί ένα περίπλοκο και απρόβλεπτο εγχείρημα που ενέχει σημαντικούς κινδύνους και μπορεί να αποκτήσει αρνητική δυναμική.»
Με άλλα λόγια, το παιχνίδι με τη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι παιχνίδι με τη φωτιά, κάτι που δεν αρέσει καθόλου στις αγορές, όπου προσβλέπουμε να μας δανείσουν ξανά αύριο-μεθαύριο. Ας σοβαρευτούν λοιπόν όσοι αρμόδιοι και αναρμόδιοι έχουν υψώσει τη σημαία της αναδιάρθρωσης ως πανάκεια.
