Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί (Δ.Ν.Τ.)

κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές....

κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές....

κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γειά, σαν κάθε μέρα!!!

(Σήμερα θαρρώ πως είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ!!!)

Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, αλλά αισθάνομαι ένα περίεργο σφίξιμο στο λαιμό,

λες και ξαφνικά δεν μου φτάνει ο αέρας να αναπνεύσω…………......................