Συναδέλφισσες & Συνάδελφοι
Χαιρετίζω το συνέδριο μας και εύχομαι να αποτελέσει τη αρχή μιας νέας εποχής, μιας περιόδου εκδημοκρατισμού και αποκατάστασης των ηθικών αξιών και των φθαρμένων θεσμών για το συνδικάτο μας.
Πήρα το λόγο για να δείτε όλοι πως είμαι εδώ, παραμένω όρθιος και ζωντανός, παρά τους τόνους λάσπης που έχουν πέσει πάνω μου τον τελευταίο καιρό από επιστήμονες του είδους. Βέβαια θα πρέπει να γνωρίζουν πως η περισσότερη λάσπη μένει στα χέρια εκείνου που την πετά.
Είμαι εδώ μπροστά σας αυτοπροσώπως ο ίδιος ο Μπιν Λάντεν, ο τρομοκράτης, ο επαναστάτης, ο αντάρτης, ο απολίτικος, ο διαδρομιστής, ο περιθωριακός, ο διασπαστής, ο προδότης, ο αχάριστος, ο άνθρωπος του υποκόσμου, ο υπονομευτής των προσλήψεων, ο καθοδηγητής του Χατζηδάκη και της κυβέρνησης για να ιδιωτικοποιήσουν τον ΕΛΤΑ και τις Ταχυμεταφορές, ο άνθρωπος που έχει στήσει όλη την διοικητική πυραμίδα του ΕΛΤΑ μέσα από το σύστημα αξιολόγησης, αλλά παράλληλα και ο καλός Χριστιανός.
Για όσους δεν γνωρίζετε ο τελευταίος χαρακτηρισμός είναι πολύ μεγάλο κουσούρι σύμφωνα με τους συντρόφους της ΠΑΣΚΕ
Όλα αυτά είμαι εγώ. Όλα τα παραπάνω ακούστηκαν στην προσυνεδριακή συγκέντρωση της ΠΑΣΚΕ, στην οποία βέβαια δεν κλήθηκα να παραστώ, γιατί κάποιοι θέλουν να φιμώνουν τις ελεύθερες φωνές και δεν αντέχουν την αντιπαράθεση στα ίσια μαζί μου.
Συναδέλφισσες & Συνάδελφοι
Θέλω να ζητήσω ταπεινά συγνώμη, που εκτός από όλα τα παραπάνω που έχω κάνει, δεν έχω καταφέρει ακόμη να πάρει το πρωτάθλημα ο Εργοτέλης και επίσης με πρόλαβε ο Εφιάλτης στις Θερμοπύλες και πρόδωσε αυτός τους Έλληνες αντί για μένα. Λυπάμαι πολύ.
Λίγη σοβαρότητα εκ μέρους εκείνων που λένε πως διαφεντεύουν τις συνδικαλιστικές τύχες μας, δεν θα έβλαπτε. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ μαζί τους, χάνω τα λόγια μου, δεν γίνεται για μια δεκαετία να είμαι από τα καλύτερα στελέχη της ΠΑΣΚΕ, όπως λέγανε οι ίδιοι και ξαφνικά να τρελάθηκα. Οι συνάδελφοι γνωρίζουν και κρίνουν.
Μετά από αυτή την εισαγωγική παρένθεση που αναγκάστηκα να κάνω, θα μου επιτρέψετε να τοποθετηθώ.
Συναδέλφισσες & Συνάδελφοι
Αισθάνομαι αηδιασμένος, ντροπιασμένος και πολύ θυμωμένος με όλα όσα γίνονται το τελευταίο καιρό.
Η χώρα μας βρίσκεται σε πολύπλευρη κρίση. Κρίση θεσμών και αξιών, κρίση οικονομική, κρίση ηθική, κρίση εμπιστοσύνης. Το 1/3 του πληθυσμού της χώρας ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Άνθρωποι δίπλα μας ψάχνουν στα σκουπίδια για να ζήσουν με τα δικά μας αποφάγια. Πολλοί εργαζόμενοι δεν γνωρίζουν αν αύριο θα έχουν δουλειά, ή αν ο εργοδότης τους θα έχει χρήματα να τους πληρώσει το μισθό ή το δώρο Χριστουγέννων. Αν η εταιρία στην οποία δουλεύουν θα βάλει λουκέτο ή θα πουληθεί σε άλλο επιχειρηματία που στην συνέχεια θα τους διώξει. Και ενώ καθημερινά γίνονται απολύσεις και εργαζόμενοι με 20 και 30 χρόνια υπηρεσίας μένουν στο δρόμο, εμείς όλοι ζούμε στον κόσμο μας.
Πριν λίγο καιρό είδα στην τηλεόραση κάποιους ηλικιωμένους να αφήνουν την σακούλα με τα φάρμακα που αγόρασαν στο φαρμακείο γιατί δεν είχαν την δυνατότητα να τα πληρώσουν. Η απόλυτη ξεφτίλα του κοινωνικού κράτους. Ντρέπομαι που δεν κάνω τίποτα ή κάνω ελάχιστα για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Ντρέπομαι που ζω στον μικρόκοσμο μου, βολεμένος, ίσως λίγο προνομιούχος, ίσως και λίγο τυχερός που τα καταφέρνω ακόμη να εξασφαλίζω τα προς το ζειν. Ντρέπομαι για το κράτος μας, ένα κράτος γεμάτο λαμόγια της αρπαχτής και των σκανδάλων. Ντρέπομαι για τα περισσότερα πολιτικά κόμματα που δεν παράγουν πια πολιτική, και λειτουργούν σαν εταιρίες. Ντρέπομαι για τα συνδικάτα μας που έχουν χάσει την αυτονομία τους και τον προσανατολισμό τους και έχουν γίνει έρμαια κομματικών συμφερόντων. Ντρέπομαι για τους επικεφαλείς του συνδικαλιστικού κινήματος που μεταλλάχτηκαν από αγωνιστές του πεζοδρομίου σε managers και golden boys των συνδικάτων.
Πριν λίγες εβδομάδες είχε εξαγγείλει η ΓΣΕΕ απεργία και συλλαλητήριο για την ακρίβεια και την φτώχεια, δυστυχώς δεν είχε καθόλου κόσμο. Η εξήγηση είναι απλή, ο κόσμος δεν εμπιστεύεται πλέον τα συνδικάτα και δεν συμμετέχει σε σικέ διαμαρτυριούλες που εξυπηρετούν το σύστημα και μόνο. Αυτό δεν το λέω μόνο εγώ, το λένε και τα αποτελέσματα έρευνας που έκανε πριν από λίγες μέρες η ΓΣΕΕ και επιβεβαιώνει με ξεκάθαρο τρόπο, σε πόσο χαμηλά ποσοστά έχει πέσει η εμπιστοσύνη του κόσμου στα συνδικάτα. Ντρέπομαι που είμαι ένα γρανάζι αυτού του αρρωστημένου του σάπιου συστήματος. Ντρέπομαι που και με την δική μου αδράνεια τα πράγματα έφτασαν ως εδώ.
Αποφάσισα λοιπόν να σταματήσω να είμαι ανεχτικός σε κάθε τι που αντίκειται στις αρχές και τις αξίες που διδάχτηκα και πιστεύω, σε κάθε τι που υπονομεύει την δημοκρατία και την ελευθερία. Βρήκα την δύναμη να κινήσω μαζί με άλλους στο δρόμο της ανατροπής.
Τολμούμε να διαφοροποιηθούμε, βγαίνουμε από το μαντρί, ο λύκος πια δεν μας φοβίζει. Σήμερα ήρθε η ώρα να φωνάξουμε με θάρρος όσα κατ’ ιδίαν συζητάμε. Αρκετά με τις σιωπηλές πλειοψηφίες! Αρκετά με τις διεφθαρμένες κλειστές ομάδες εξουσίας! Οι τόνοι της λάσπης και η ρετσινιά του προδότη δεν με ακουμπάνε. Πραγματικός προδότης είναι εκείνος που προδίδει τα όνειρα και τους αγώνες όλων μας, που με μαεστρία μας κάνει να τον εμπιστευόμαστε, να τον στηρίζουμε και να τον ακολουθούμε στον δρόμο της ικανοποίησης των προσωπικών του επιλογών. Προδότης είναι εκείνος που ξεχνά τις ρίζες του, από που ξεκίνησε, τις αρχές και τα ιδανικά του, για τα οποία ο κόσμος τον στήριξε και έχει μεταλλαχθεί σε δικτατορίσκο, που όποιος δεν συμφωνεί μαζί του τον βαφτίζει εχθρό του.
Δεν αποκόπηκα εγώ από αυτά που όλοι ονειρευτήκαμε, πιστέψαμε και αγωνιστήκαμε. Άλλοι είναι εκείνοι που παρέκλιναν και πρόδωσαν αυτές τις αξίες. Δεν ανέχομαι πλέον αυτή την κατάσταση, δεν μου το επιτρέπουν αφενός η σοσιαλιστική ιδεολογία μου, αφετέρου η καταγωγή μου. Στο τάφο του μεγάλου Κρητικού συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη γράφει «Δεν φοβούμαι τίποτα , δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λεύτερος». Λόγια που εκφράζουν τις θέσεις μου, εκτός βέβαια από την δεύτερη φράση, γιατί εγώ ελπίζω και είμαι αισιόδοξος πως με την προσπάθεια και τον αγώνα μας τα πράγματα θα αλλάξουν. <<Σπίθα φεγγίζει μες’ στο σκοτάδι, νέοι αγώνες μας προσκαλούν>> όπως έλεγε ο αείμνηστος αγωνιστής Αλέκος Παναγούλης.
Μαζί με πολλούς από σας που έχετε τις ίδιες ιδέες, οργανωνόμαστε και συντεταγμένα δημιουργούμε ένα ποτάμι εξέγερσης για να αλλάξουμε τα πράγματα. Για να ξαναφέρουμε την δημοκρατία στο συνδικάτο μας, για να αποκατασταθούν οι φθαρμένοι θεσμοί και να επανέλθουν οι χαμένες αξίες. Για να είμαστε λεύτεροι να εκφράζουμε την γνώμη μας όποτε και όπου θέλουμε, χωρίς λογοκρισία από τους προστάτες.
Τους προστάτες εργατοπατέρες, που έχουν σπουδάσει να χειρίζονται όλους μας με τέτοιο τρόπο, που να φαίνεται πως μοχθούν καθημερινά για το δικό μας καλό και τάχα χρησιμοποιούν όλες τους τις δυνάμεις για να μας κρατούν προστατευμένους απ’ όλα τα κακά, αρκεί να είμαστε υπάκουοι! Μας εξασφαλίζουν προστασία κι ασφάλεια, αρκεί να είμαστε υπάκουοι και να ακολουθούμε τις οδηγίες τους, το δρόμο που μας δείχνουν, τι επιλογές που κάνουν για μας, και τον τρόπο σκέψης που μας προτείνουν. Κι αν δεν είμαστε υπάκουοι, τότε μας διαγράφουν από την παράταξη αλλά παράλληλα μας λένε και διασπαστές. Παλιές γνωστές τακτικές Σικελικής μαφίας που πρώτα δολοφονεί το θύμα και στην συνέχεια στέλνει και λουλούδια στην κηδεία του. Τους μάθαμε πια. Οι μέθοδοι τους είναι πλέον ξεπερασμένες όπως είναι και οι ίδιοι. Είναι δυνατόν να πανηγυρίζουν για τις αυξήσεις της ΣΣΕ της ΓΣΕΕ, και την ίδια στιγμή να ζητούν διορθωτικό ποσό, για να καταπολεμηθεί η φτώχεια. Αλήθεια στις Ταχυμεταφορές έχουν υπογράψει σύμβαση; Οι εργαζόμενοι εκεί δεν είναι μέλη μας; Δεν έχουν ανάγκες, και μάλιστα όταν είναι οι πιο κακοπληρωμένοι από όλους μας;
Δυο κουβέντες μόνο για την πώληση των ταχυμεταφορών. Αισθάνθηκα αηδιασμένος με όσα παραπλανητικά άκουσα χθες στον απολογισμό του προέδρου, όπως και όλοι εκείνοι που γνωρίζουμε κάποια πράγματα. Η ιστορία ξεκινά πριν δέκα μήνες με την εκδήλωση ενδιαφέροντος. Πρώτος εγώ μαζί με τον συνάδελφο Μπούφη Χρήστο ψάξαμε στο διαδίκτυο και βρήκαμε ποιοί κρύβονται πίσω από την πώληση των Ταχυμεταφορών, ενημέρωσα το ΔΣ της ΠΟΣΤ, μου απάντησαν πως δεν ασχολούνται με Φαντάσματα. Ενημέρωσα στο ΝΟΒΟΤΕΛ στην συνέλευση των προέδρων λοιδορήθηκα, πέσανε πάνω μου να με φάνε. Σήμερα τι άλλαξε και ασχολούνται με τα φαντάσματα. Τον Σεπτέμβρη, όταν ενημέρωνα πάλι εγώ το ΔΣ ότι δεν πωλούνται, σιγουρεύτηκαν και άρχισαν να το παίζουν αγωνιστικοί για να φανεί πως εκείνοι απέτρεψαν την πώληση. Μεγάλη επιστήμη!
ΠΟΙΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΟΣΤ;
ΕΙΝΑΙ Ή ΟΧΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΩΛΗΣΗΣ;
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι εργατοπατέρες δημιουργούν τεχνητές συνθήκες πανικού για να τρέχουμε εμείς απεγνωσμένα να τους ζητάμε να μας βοηθήσουν. Τους αφήνουμε να μας πετούν στη μέση του ωκεανού και μετά έρχονται σαν σωτήρες να μας σώσουν και αισθανόμαστε και υποχρεωμένοι. Η νέα επιστημονική συνταγή των πραγμάτων έχει ως εξής: Έχουν έτοιμη την λύση και μετά δημιουργούν το πρόβλημα.
Το ίδιο έχει γίνει και με τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Η διοίκηση δεν θέλει προσλήψεις μονίμων υπαλλήλων, αυτό είναι γνωστό. Έρχεται λοιπόν η ομοσπονδία προσφεύγει στο ΣτΕ, πλέκεται το θέμα σε χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες και διευκολύνεται η διοίκηση στο να έχει μια καλή δικαιολογία πως περιμένει την απόφαση του ΣτΕ. Παράλληλα όμως προσλαμβάνει εποχικούς , ενοικιαζόμενους, τετραωρίτες κ.λ.π. Και εμείς λέμε πως αγωνιζόμαστε να μην αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις. Μωρέ ποιόν κοροϊδεύουμε. Εδώ δεν έχουμε κάνει ούτε μια διαμαρτυρία για την καθυστέρηση της έκδοσης των τελικών αποτελεσμάτων του προηγούμενου διαγωνισμού του 2006, που εκκρεμούν να έρθουν 150 άτομα ακόμη. Αν ενδιαφερόμασταν για τις προσλήψεις και μάλιστα με τις ίδιες εργασιακές σχέσεις με μας, δεν θα απαιτούσαμε να γίνουν τουλάχιστον αυτές;
Ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε τα αυτονόητα, το δικαίωμα να καθορίζουμε την ζωή και την δουλειά μας όπως την θέλουμε εμείς, να κουμαντάρουμε τον εαυτό μας εμείς και να εξουσιάζομε ότι μας ανήκει, σεβόμενοι πάντα βέβαια την Ελευθερία του διπλανού μας.
Μακριά από προστάτες εργατοπατέρες που εξαγοράζουν την Ελευθερία μας και την πουλούν στο συνδικαλιστικό χρηματιστήριο σαν ιδιοκτησία τους, αποκομίζοντας τεράστια προσωπικά οφέλη.
Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που δεν τόλμησαν να βγουν από τις ράγες. Ράγες που έφτιαξαν άλλοι γι αυτούς και που τελικά έγιναν κελιά φυλακής.
Το Σάββατο το πρωί θα δοθούν άνωθεν εντολές, να περάσετε από τον δεσμοφύλακα του ο καθένας στα συγκεκριμένα κελιά, να δηλώσετε την υποταγή σας, να πάρετε το ραβασάκι και να πάτε κατευθείαν στη κάλπη, όπως έκανα κι εγώ τόσα χρόνια. Σε τούτη τη δήθεν δημοκρατική κοινωνία που ζούμε, αυτό λέγεται ελεύθερη έκφραση εκλογικού δικαιώματος.
Αν αυτό δεν είναι φασισμός συνάδελφοι, τότε τι είναι;
Το Σάββατο έχετε μια μοναδική ευκαιρία να σπάσετε τα δεσμά σας, να απελευθερωθείτε από τους δεσμοφύλακες σας και από την συνδικαλιστική τυραννία. Μην αφήσετε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ψηφίστε ελεύθερα και δημοκρατικά όποια παράταξη σας εκφράζει. Κάντε την δική σας προσωπική επιλογή με τα δικά σας κριτήρια, ψηφίστε όποιον θέλετε, επειδή εσείς το θέλετε και όχι επειδή σας το επιβάλουν άλλοι. Μην τους αφήνετε να σας εξευτελίζουν άλλο. Να είσαστε σίγουροι πως θα φύγετε περήφανοι και με ψηλά το κεφάλι. Όταν θα φτάσετε στις οικογένειες σας, θα κοιτάξετε στα μάτια τα παιδιά σας χωρίς ενοχές, θα αισθανθείτε περήφανοι που τολμήσατε, που αποτινάξατε τον ζυγό. Πιστέψτε με είναι ένα υπέροχο συναίσθημα. Εμείς που τολμήσαμε το ζούμε. Γιατί όπως λέει ο Καβάφης: «Αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις».
Επιτρέψετε μου να κάνω μια μικρή αναφορά στη συμπεριφορά ας πούμε ενός φίλου συντρόφου που ομολογουμένως με προβλημάτισε.
Παλιός καταξιωμένος συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ αλλά όψιμος γενίτσαρος, που προκειμένου να εξασφαλίσει την καρεκλίτσα του στην επόμενη θητεία, επειδή συμβαίνει να είναι ο αδύναμος κρίκος, υπερβάλει εαυτόν, μου κάνει αναίσχυντες προσωπικές επιθέσεις και μάλιστα χθες ξεπέρασε τα όρια στην τοποθέτηση του και είπε πως είμαι ένα με τα λύματα και θα καταλήξω στην Ψυτάλλεια.
Η περίπτωση του μοιάζει με ένα μεταναστευτικό πουλί που τους κρύους μήνες του χειμώνα προσπάθησε να μετακινηθεί από τις χώρες του παγωμένου βορρά προς τις νοτιότερες για να ξεχειμωνιάσει, αλλά το πρόλαβε η κακοκαιρία και παγωμένο έπεσε σ’ ένα λιβάδι. Μια Αγελάδα που έβοσκε εκεί περνώντας έριξε τα κόπρανα της πάνω του και το σκέπασε. Το πουλί ζεστάθηκε μέσα στα κόπρανα, ξεπάγωσε και άρχισε να κελαηδάει. Το άκουσε κάποια αγριόγατα που περνούσε από ‘κει, το έβγαλε από τα κόπρανα και το έφαγε. Το συμπέρασμα από αυτή την ιστορία είναι, πως όταν είναι κάποιος βουτηγμένος μέσα στα σκατά, είναι καλύτερα να το βουλώνει!
Συναδέλφισσες & Συνάδελφοι
Πρέπει να ξέρετε ότι κάναμε ήδη την πρώτη μας νίκη, κάναμε το πρώτο βήμα για τον εκδημοκρατισμό του συνδικάτου. Έμαθα ότι την Τετάρτη στην προσυνεδριακή συγκέντρωση της ΠΑΣΚΕ ΕΛΤΑ δόθηκε ο λόγος και σε άλλους να μιλήσουν πλην του ενός. Μπράβο αυτό είναι πολύ θετικό βήμα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε τι είχε γίνει πέρυσι, που μίλησε μόνο ο αρχηγός και τα σκυλιά δεμένα..
Συναδέλφισσες & Συνάδελφοι
Τέλος στους συμβιβασμούς, Τέλος Ανοχής, τέλος Εποχής, Όλοι μαζί πρέπει να γυρίσουμε σελίδα, δημιουργούμε το νέο, το υγιές, το ανθρώπινο και το αξιοπρεπές, που θα στηρίζεται σε αρχές και αξίες, που θα σέβεται τους θεσμούς και θα διέπεται από δημοκρατικές ευαισθησίες. Άλλο η πολιτική ιδεολογία και τα πολιτικά πιστεύω του καθενός και άλλο η αυτόνομη συνδικαλιστική δράση, που όλοι την επικαλούνται αλλά κανείς δεν την υπηρετεί.
Όχι στα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων της χούντας και στις δηλώσεις νομιμοφροσύνης και υποτέλειας.
Σας καλούμε όλους να αγωνιστούμε να φέρουμε την δημοκρατία και την ελευθερία στο συνδικάτο μας να παλέψουμε για ένα Δημόσιο Ταχυδρομείο, για διασφάλιση των θέσεων εργασίας, για την βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, για ένα αξιοπρεπές εισόδημα για όλους μας, για τους νέους εργαζόμενους, την γενιά των 700€, για μια Σοσιαλιστική Κοινωνία Δικαίου.
Κερδισμένοι ή χαμένοι αύριο, να ξέρετε κάτι :
Ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε. Καλή αντάμωση στους αγώνες!
