Οπως προκύπει από την έκθεση, το ΔΝΤ επιμένει σε ριζικά μέτρα απομείωσης του χρέους, αφήνει ωστόσο ανοιχτό παράθυρο συμβιβασμού στο αυριανό Εurogroup δείχνοντας ως ορόσημο για την ελάφρυνση του χρέους το διάστημα «έως το 2018» - διάστημα το οποίο, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια μορφή σύγκλισης με τη Γερμανία.
Στην έκθεση βιωσιμότητας τονίζεται ότι η Ελλάδα πρέπει να πάρει άμεσα «παραχωρήσεις» σε ό,τι αφορά τα νέα δάνεια και προσδιορίζει τις εν λόγω παραχωρήσεις ως μεγαλύτερες περιόδους χάριτος, μετάθεση πληρωμών και σταθερά επιτόκια. Σημειώνει επίσης ότι η επόμενη δόση προς την χώρα μας πρέπει να εκταμιευθεί με νέους όρους -επιμήκυνση και σταθερά επιτόκια, για να δοθεί σήμα στις αγορές.
Ουσιαστικά, το Ταμείο προτείνει την αναδιάρθρωση του ενός τρίτου των επίσημων δανείων στο τέλος κάθε χρονιάς ως το 2018, ενώ προειδοποιεί ότι εάν δεν ληφθούν αυτά τα μέτρα το χρέος της Ελλάδας θα ανέβει στο 250% του ΑΕΠ ως το 2060 από 180% που είναι σήμερα.
Παράλληλα, αμφισβητεί εκ νέου τον ρεαλισμό των δημοσιονομικών στόχων που τίθενται στη συμφωνία με την Ε.Ε., επαναλαμβάνοντας πως προϋποθέτουν «ηρωϊκή προσπάθεια» και εκτιμά ότι οι τράπεζες θα χρειαστούν πρόσθετο «μαξιλάρι» της τάξης των 10 δις ευρώ.
«Ακόμα και αν η Ελλάδα μέσα από μια ηρωική προσπάθεια μπορέσει προσωρινά να φτάσει σε πλεόνασμα κοντά στο 3,5% του ΑΕΠ, λίγες χώρες έχουν καταφέρει να φτάσουν και να διατηρήσουν τόσο υψηλά επίπεδα πρωτογενών αποτελεσμάτων για μια δεκαετία ή περισσότερο, και είναι εξαιρετικά απίθανο η Ελλάδα να το κάνει λαμβάνοντας υπόψη τους ακόμα αδύναμους οργανισμούς χάραξης πολιτικής και τις προβλέψεις που δείχνουν ότι η ανεργία θα παραμείνει σε διψήφια ποσοστά για αρκετές δεκαετίες» επισημαίνεται στην έκθεση.
Αιτιολογώντας αυτή την εκτίμηση, το Ταμείο τονίζει ότι το μικρό πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο επιτεύχθηκε το 2013 αποδείχθηκε βραχύβιο, «καθώς δύο διαδοχικές κυβερνήσεις, καλύπτοντας όλο το πολιτικό φάσμα, γρήγορα υπέκυψαν στις πιέσεις να το ξοδέψουν» και προσθέτει:
«Με βάση τα παραπάνω, το προσωπικό (του Ταμείου) θεωρεί ότι η ανάλυση βιωσιμότητας θα πρέπει να βασίζεται σε πρωτογενές πλεόνασμα όχι πάνω από το 1,5% του ΑΕΠ».
Ιδιαίτερα συγρκατημένη είναι η ανάλυση του ΔΝΤ και σε ό,τι αφορά τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις τα οποία υπολογίζει μόλις στα 5 δις ευρώ για το διάστημα 2015-2030.
Τί προτείνει το ΔΝΤ για το χρέος
Αναλυτικά, και με βάση τις εκτιμήσεις αυτές, η πρόταση του Ταμείου για την ελάφρυνση του χρέους περιλαμβάνει τα εξής:
Επιμήκυνση δανείων: Παράταση των προθεσμιών λήξης για τα δάνεια του EFSF, του ESM και του Greek Loan Facility (GLF) με ορίζοντα επιμήκυνσης τα 14 χρόνια για τα δάνεια του EFSF, 10 χρόνια για τα δάνεια του ESM και 30 χρόνια για τα δάνεια GLF θα μπορούσαν να μειώσουν τους δείκτες των ακαθάριστων δανειακών αναγκών και χρέους κατά περίπου 7% και 25% του ΑΕΠ έως το 2060 αντίστοιχα. Ωστόσο, από μόνο του αυτό το μέτρο δεν θα είναι αρκετό για να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα, όπως σημειώνει το ΔΝΤ.
«Πάγωμα» πληρωμών: Τα δάνεια του EFSF έχουν ήδη παραταθεί και τα δάνεια του ESM έχουν δοθεί με μεγάλες περιόδους χάριτος και περιόδους ωρίμανσης. Περαιτέρω παράταση των καταβολών στην εξυπηρέτηση του χρέους θα μπορούσε να βοηθήσει να μειωθούν οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες περαιτέρω κατά 17% του ΑΕΠ έως το 2040 και 24% έως το 2060 και – επιτρέποντας στην Ελλάδα να ωφεληθεί από τα χαμηλά επιτόκια του ESM για περισσότερο – θα μπορούσε να μειωθεί το χρέος κατά 84% του ΑΕΠ έως το 2060.
Σταθερό επιτόκιο: Για να διασφαλιστεί ότι το χρέος μπορεί να μείνει σε πτωτική πορεία, τα επίσημα επιτόκια θα πρέπει να σταθεροποιηθούν σε χαμηλά επίπεδα για μία παρατεταμένη περίοδο, που δεν θα υπερβαίνει το 1,5% έως το 2040. Στο πλαίσιο αυτό, ο ESM θα μπορούσε να επιχειρήσει να επωφεληθεί από το ακόμη ευνοϊκό περιβάλλον επιτοκίων, προσπαθώντας να "κλειδώσει" τα επιτόκια για το συνολικό ύψος των δανείων από EFSF/ESM στα τρέχοντα μακροπρόθεσμα επιτόκια της αγοράς, παράλληλα με την εξάλειψη του spread που εφαρμόζεται σήμερα στα δάνεια GLF.
Αυτό το μέτρο σε συνδυασμό με τα δύο προηγούμενα θα βοηθήσει να μειωθεί το χρέος κατά 53% του ΑΕΠ έως το 2040 και 151% έως το 2060, και τις Ακαθάριστες Δανειακές Ανάγκες κατά 22% το 2040 και 39% έως το 2060, που ικανοποιεί τους στόχους βιωσιμότητας που αναφέρθηκαν προηγουμένως.
Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών: Παρά τις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις – οι οποίες πρόσθεσαν συνολικά 43 δισ. ευρώ (πάνω από το 24% του ΑΕΠ) στο δημόσιο χρέος από το 2010 - τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια συνέχισαν να αυξάνονται στο 44% των συνολικών δανείων στο τέλος του Δεκεμβρίου (το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην ευρωζώνη) και τα κεφάλαια των τραπεζών εξαρτώνται σε υπερβολικό βαθμό από τον αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις (deferred tax assets - DTAs) που ανέρχονται κοντά στα 20 δισ. ευρώ και αντιπροσωπεύουν το ήμισυ των κεφαλαίων (το υψηλότερο στην ευρωζώνη). Σε αυτό το πλαίσιο, οι το ΔΝΤ θεωρεί ότι χρειάζεται ένα «μαξιλάρι» περίπου 10 δισ. ευρώ για την κάλυψη πιθανών πρόσθετων κεφαλαιακών αναγκών των τραπεζών.
Πηγή:http://tvxs.gr
