επιπτώσεις που θα έχουν στον κόσμο της εργασίας. Κατά τη σύσκεψη, τονίστηκε η αποφασιστικότητα της παράταξης να συνεχίσει στους δρόμους, στους χώρους εργασίας τον αγώνα για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, ενώ στηλιτεύθηκε το γεγονός πως το τρίτο μνημόνιο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές αλλά και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, που υποχώρησε στους εκβιασμούς των τοκογλύφων – δανειστών.
Αναλυτικότερα, κατά τη σύσκεψη:
Υπογραμμίστηκε πως η κυβέρνηση κάτω από τους εκβιασμούς των δανειστών, της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά και από μια λάθος και αδιέξοδη στρατηγική διαπραγμάτευσης, οδηγήθηκε στην αποδοχή των απαιτήσεων των δανειστών, στην υπογραφή ενός νέου μνημονίου και στην υλοποίηση όλων όσων αγωνίστηκαν εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι, ο λαός, για να μην περάσουν την προηγούμενη περίοδο.
Όλα τα μέλη του ΜΕΤΑ κατέληξαν στο γενικό συμπέρασμα ότι το μνημόνιο 3, τα προαπαιτούμενα υποταγής που ψηφίστηκαν μέχρι σήμερα, αλλά και οι μελλοντικές δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί, είναι σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων και του τόπου, ευνουχίζουν τη Δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία και ότι μέσα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων θα κάνουν τα πάντα για να μην περάσουν και να ακυρωθούν στην πράξη.
Με το βλέμμα στη ΔΕΘ
Επιπλέον, επισημάνθηκε ότι είναι ανάγκη στην κρίσιμη περίοδο που βιώνει ο κόσμος της εργασίας να ξεπεραστεί το κλίμα ηττοπάθειας και απογοήτευσης που διαφαίνεται σε ευρύτερα τμήματα εργαζομένων, μετά την μεταστροφή της κυβερνητικής πολιτικής και της αθέτησης των προεκλογικών και προγραμματικών της δεσμεύσεων, το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα να πάρει πρωτοβουλίες και να στηρίξει προσπάθειες για το συντονισμό των αγώνων των εργαζομένων, ώστε να μην περάσουν αυτά τα μέτρα και να επαναφέρειτις κατακτήσεις και τα δικαιώματα που έχουν ξηλωθεί στη μνημονιακή περίοδο.
Όπως ειπώθηκε, «πρέπει να προετοιμαζόμαστε από τώρα για τις κινητοποιήσεις με αφορμή τη ΔΕΘ και με βασικό αίτημα την ακύρωση των μνημονίων, την επαναφορά στο κέντρο της δράσης και των διεκδικήσεών μας τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και το άμεσο σταμάτημα της εξυπηρέτησής του, το πέρασμα υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών, τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε όφελος του λαού και του τόπου».
Ταξικός αγώνας για την ανατροπή των μνημονίων
Η παράταξη του ΜΕΤΑ, σημειώθηκε κατά τη σύσκεψη, δεν είναι ούτε φιλοκυβερνητική ούτε αντικυβερνητική: είναι ταξική. Και κρίνει τις κυβερνήσεις και τα κόμματα όχι κυρίως μ’ αυτά που λένε, αλλά μ’ αυτά που πράττουν και την πολιτική που εφαρμόζουν και στο κατά πόσο αυτή ανταποκρίνεται στα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων.
Για αυτό, όπως ειπώθηκε για μια ακόμη φορά, το ΜΕΤΑ:
- θα στηρίξει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που είναι σε όφελος των εργαζομένων, του λαού και της χώρας και θα αντιταχθεί σε κάθε προσπάθεια υπαναχώρησης ή σε ενέργειες και μέτρα που θα έρχονται σε αντίθεση με τα δικαιώματα, τις διεκδικήσεις και τις θέσεις του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος,
- θα πρωτοστατήσει στον αγώνα της ανατροπής των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών και στο άνοιγμα του δρόμου για ριζικές αλλαγές και ανατροπές σε βάρος των δυνάμεων του κεφαλαίου και σε όφελος των πραγματικών συμφερόντων των εργαζομένων και της κοινωνίας,
- με γνώμονα αυτά τα συμφέροντα θα κρίνει τα όποια μέτρα και τις αποφάσεις που θα παίρνει κάθε φορά η νέα κυβέρνηση.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα που πρέπει να αντιπαλέψουμε θα είναι η προσπάθεια να αναβαπτιστούν και να εξαγνιστούν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, οι οποίες μιλούν για “αριστερό” μνημόνιο, λες και υπάρχουν “δεξιά” και “αριστερά” μνημόνια και ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή, για να μπορέσουν να ανακάμψουν μέσα στο σ.κ. Εμείς θεωρούμε ότι η συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών δεν είναι μονόδρομος και ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις που πρέπει να ακολουθηθούν για να οδηγήσουν σε αλλαγές υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, για την κατάργηση των νεοφιλελεύθερων και των πολιτικών της λιτότητας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο», τονίστηκε από το γραμματέα του ΜΕΤΑ Γιώργο Χαρίση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και άλλων ομοσπονδιών του ιδιωτικού τομέα (π.χ., ΟΤΟΕ, ΠΟΕΕ - ΥΤΕ κ.λπ.), που ταυτίστηκαν με τις μνημονιακές δυνάμεις του ΝΑΙ, ήταν στο ίδιο στρατόπεδο με τις εργοδοτικές οργανώσεις και σήμερα θέλουν να εξιλεωθούν και να επιβεβαιωθούν απ’ τις αρνητικές εξελίξεις που είχαμε μετά. Δεν πήραν καν θέση για την ψήφιση του 3ου μνημονίου και αποτελεί αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι μπορούν αυτές η ηγεσία να ηγηθούν των αγώνων της εργατικής τάξης.
Από την άλλη πλευρά, στην ΑΔΕΔΥ -αν και είναι θετικό το γεγονός της άμεσης εξαγγελίας των κινητοποιήσεων, με μια τραυματισμένη όμως αξιοπιστία όταν τήρησε αφωνία στο δημοψήφισμα, η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ και το ΠΑΜΕ (με βάση τη δικιά του εκτίμηση) συντάσσονταν ουσιαστικά με τις εγχώριες μνημονιακές δυνάμεις (όπως και άλλες δευτεροβάθμιες οργανώσεις του Δημοσίου, όπως, π.χ., η ΠΟΕΔΗΝ).
Αναφορά στην απόφαση του Γ/Σ ΜΕΤΑ της 7ης/03/15
Τέλος, επισημάνθηκε η απόφαση του Γενικού Συμβουλίου του ΜΕΤΑ στις 7 Μαρτίου 2015, όπου μεταξύ άλλων αναφερόταν πως:
- το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Γενάρη «ήταν το επιστέγασμα της αντίστασης και των αγώνων των εργαζομένων και του λαού μας τα τέσσερα τελευταία χρόνια» και δημιουργούσε «καλύτερες προϋποθέσεις για την ικανοποίηση χρόνιων αιτημάτων των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος». Μάλιστα, όπως υπογραμμιζόταν, μετά τα πρώτα θετικά μέτρα για την κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης, την επαναπρόσληψη των απολυμένων, την μη εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος κ.λπ.: «...εμείς δεν κάνουμε βήμα πίσω από την ανάγκη άμεσης υλοποίησης αυτών των δεσμεύσεων, τις θεωρούμε ως το ελάχιστο που μπορούσε να γίνει στην αφετηρία μιας διαφορετικής πορείας, που θα οδηγεί όχι στην επιστροφή στην προ μνημονίου εποχή, αλλά στην αρχή μιας νέας πορείας για μια πιο δίκαιη κοινωνία…».
- η συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, όπως εκτιμούσε το Γ/Σ του ΜΕΤΑ εκτιμούσε και στην πορεία του χρόνου επιβεβαιώθηκε,αποτελεί «...συμβιβασμό μεταξύ των δύο μερών, βρίσκεται όμως σε απόσταση από τις διεκδικήσεις, που πρόβαλε και πάλεψε το εργατικό κίνημα όλη την προηγούμενη μνημονιακή περίοδο, όπως, π.χ., για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, την ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων, της συρρίκνωσης των αποδοχών, της απορρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος και των εργασιακών σχέσεων, της συρρίκνωσης των δημοσίων και κοινωνικών υπηρεσιών, της μόνιμης και σταθερής εργασίας κ.λπ.». Επιπλέον, ότι «...το επόμενο τετράμηνο θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, μιας και οι εκπρόσωποι των διεθνών τοκογλύφων θα επιδιώξουν την πλήρη προσαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής στο πλαίσιο των δικών τους ανοχών…».
