«Συντρίμμια και θρύψαλα» κάνει το success story του Α. Σαμαρά το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή στην τριμηνιαία έκθεση του (Απρίλιος – Ιούνιος 2014) καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ προβλέπει ότι ....
η χώρα μας θα οδηγηθεί σε νέο μνημόνιο λόγω της «μαύρης» τρύπας των 14,9 δις ευρώ τη διετία 2014-15. Δηλαδή, νέα δανειακή σύμβαση, νέο πρόγραμμα προσαρμογής και νέα εποπτεία.
«Ακόμα» σημειώνουν χαρακτηριστικά οι συντάκτες της έκθεσης «και χωρίς «μνημόνιο» η χώρα θα εξακολουθήσει να βρίσκεται υπό εποπτεία – τη φορά τούτη των αγορών που θα αντικαταστήσουν την τρόικα – αν δεχτούμε ότι δεν θα προσφύγει στον ΕΜΣ.. Αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα προσφεύγει για δάνεια σε αυτόν ή σε κάποιο ad hoc διακρατικό «όχημα». Στην περίπτωση αυτή θα υπάρξουν νέες συμβατικές δεσμεύσεις…
Αν επιβεβαιωθεί (ότι οι δανειακές ανάγκες της χώρας θα ανέλθουν σε 14,9 δις ευρώ τη διετία 2014-15) η Ελλάδα θα πρέπει ή να συνεχίσει να δανείζεται από τις διεθνείς αγορές (πράγμα που ήδη συναντά δυσκολίες) ή να προσφύγει στον ΕΜΣ που συνεπάγεται νέο πρόγραμμα προσαρμογής (και σχετική σύμβαση) σύμφωνα με τους κανόνες του μηχανισμού».
Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα:
- Αν δεν επιτευχθούν στο μέλλον υψηλότεροι ρυθμοί μεγέθυνσης δεν θα υπάρξει γρήγορη και αισθητή βελτίωση της απασχόλησης και, αντίστροφα, αν η ανεργία παραμείνει σε υψηλά επίπεδα θα επηρεάσει αρνητικά, μαζί με άλλους παράγοντες, τη δυνητική παραγωγή στο μέλλον. Με άλλα λόγια η δυναμική της ανάκαμψης είναι ακόμα ασθενής παρά την ανάσχεση της ύφεσης.
- Ως πηγές της αβεβαιότητας χαρακτηρίζονται το τραπεζικό ζήτημα, το πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων, οι υστερήσεις των μεταρρυθμίσεων που μπορεί να προκαλέσουν εκ νέου άνοδο των επιτοκίων δανεισμού της χώρας, η επενδυτική - εξαγωγική άπνοια παρά τη μείωση του εργατικού κόστους, η άτολμη δημοσιονομική εξυγίανση, το δημόσιο χρέος που αιωρείται ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από την οικονομία και η έλλειψη συναίνεσης των πολιτικών κομμάτων.
- Στον τομέα της δημοσιονομικής διαχείρισης διαπιστώνεται ότι δεν έχουν εξαλειφθεί οι κίνδυνοι οπισθοδρόμησης, ότι οι αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων που δικαιώνουν πολλούς, είναι ικανές να ανοίξουν νέες τρύπες στον προϋπολογισμό και ότι έρχονται κι άλλοι κίνδυνοι από τις αυξανόμενες ληξιπρόθεσμες φορολογικές οφειλές των πολιτών. Επιπλέον, η φοροδιαφυγή δεν είχε την προτεραιότητα που έπρεπε, ενώ σημειώνεται αρνητικά το γεγονός ότι σε διάφορα θέματα (όπως π.χ τα φορολογικά μέτρα) εξελίξεις σημειώνονται μόνο υπό την επίδραση της Τρόικας. Το Γραφείο επαναφέρει το θέμα της ποιότητας των μέτρων ωστόσο διατυπώνει το ερώτημα πότε θα γίνει μία τέτοια επαναξιολόγηση ή τι περιθώρια υπάρχουν στους επόμενους μήνες.
- Διαφωνία για τις ιδιωτικοποιήσεις μονοπωλίων. «Οι πλήρεις ιδιωτικοποιήσεις» σημειώνεται «μονοπωλίων είναι θεωρητικά αμφισβητούμενες, ενώ οι εμπειρίες που είχαν άλλες χώρες ειδικά με τις πωλήσεις εταιριών ύδρευσης πόλεων ήταν μάλλον κακές».
- Οι υστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις (μόνο το 30% των προαπαιτούμενων έχει υλοποιηθεί) και τα αντιφατικά μηνύματα που εξέπεμπε η κυβέρνηση μετά τις εκλογές και τον ανασχηματισμό. «Δεν υποτιμούμε τις δυσκολίες στον σχεδιασμό και στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων… αλλά το μέγεθος των προβλημάτων απαιτεί πιο θαρραλέα και αποφασιστική πολιτική». Και προσθέτουν: «Ακόμα και αν οι μεταρρυθμίσεις είχαν προχωρήσει κανονικά, οι θετικές επιπτώσεις στην οικονομία θα ήταν περιορισμένες κατ’ αρχάς λόγω του τεράστιου δημόσιου και ιδιωτικού χρέους που αιωρείται απειλητικά, αλλά και των άλλων παραγόντων που αναφέραμε στην αρχή.
Εδώ προσθέτουμε και το γενικευμένο κλίμα δυσπιστίας, παρά τις κατά καιρούς δηλώσεις εμπιστοσύνης, οικονομικών παραγόντων. Θα χρειασθούν εξαιρετικές προσπάθειες για να αντιμετωπισθεί η κρίση εμπιστοσύνης, την οποία τροφοδοτούν πελατειακές πρακτικές, συνεχείς αλλαγές πολιτικής που προκαλούν προσχώματα και κινδύνους σε κάθε σοβαρό επιχειρηματία (όπως έδειξαν οι πολιτικοί χειρισμοί για τα φωτοβολταϊκά και το επενδυτικό σχέδιο για συνδέσεις με υδροπλάνα) και η γενικευμένη αίσθηση άνισης κατανομής βαρών».
Γενικό συμπέρασμα της έκθεσης ότι αν και η κατάσταση της οικονομίας βελτιώθηκε, ωστόσο το μέγεθος των προβλημάτων της χώρας «απαιτεί πιο θαρραλέα και αποφασιστική πολιτική».
Το ερώτημα είναι από ποιόν Πρωθυπουργό και από ποια κυβέρνηση;
Πηγή: topontiki.gr
