15 Ιαν 2014

Τι πραγματικά συμβαίνει με την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ


Η ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ - ΜΟΝΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ
Ποιος είναι ο ΑΔΜΗΕ
Ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ Α.Ε.) είναι 100% θυγατρική εταιρεία του Ομίλου ΔΕΗ Α.Ε. Συστάθηκε την 1η Φεβρουαρίου 2012, βάσει του νόμου ....
4001/2011 για την «απελευθέρωση των αγορών» και σε συμμόρφωση με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2009/72/ΕΚ
Ο ΑΔΜΗΕ είναι η ραχοκοκαλιά της ηλεκτρικής βιομηχανίας της χώρας καθώς συνδέει τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με τους Υ/Σ διανομής και τον τελικό καταναλωτή.
Ταυτόχρονα ο ΑΔΜΗΕ διαχειρίζεται το σύνολο σχεδόν των μηχανισμών χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας , ενώ είναι υπεύθυνος για τη διενέργεια του διασυνοριακού εμπορίου.

Τι είναι το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας; Χονδρικά:
·                     11 χιλιάδες χιλιόμετρα εναέριων γραμμών υψηλής τάσης και υπόγειων και υποβρύχιων καλωδίων υψηλής τάσης (150 και 400 χιλιάδων βολτ) που διασυνδέουν την ηπειρωτική Ελλάδα
·                     221 Υποσταθμοί και Κέντρα Υψηλής Τάσης.
·                     τα Εθνικά Κέντρα Ελέγχου Ενέργειας (ένα στον Άγιο Στέφανο Αττικής, ένα στη Θεσσαλονίκη και ένα στην Πτολεμαΐδα)
Με απλά λόγια ο ΑΔΜΗΕ είναι:
-                    Η ραχοκοκαλιά της ΔΕΗ και του ηλεκτρικού συστήματος της Ελλάδας.
-                    Στρατηγική Εθνική Υποδομή. Θεμέλιο για την Εθνική Άμυνα και την Ασφάλεια της πατρίδας μας.
-                    Στρατηγική Εθνική Υποδομή για την οικονομική και παραγωγική της ανάπτυξη. Εξασφαλίζει τον απρόσκοπτο εφοδιασμό κάθε παραγωγικής δραστηριότητας με ηλεκτρικό ρεύμα και επιδρά στην τελική τιμή κάθε προϊόντος και υπηρεσίας.
-                    Στρατηγική Εθνική Υποδομή, χτισμένη 60 χρόνια από τον ελληνικό λαό, για να διασφαλίζει την  ηλεκτροδότησή του, όρος για την κοινωνική του ευημερία και τη συμμετοχή του στα αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού.
Τα οικονομικά μεγέθη του ΑΔΜΗΕ
Ο ΑΔΜΗΕ είναι μια πλήρως ανεξάρτητη και αυτοχρηματοδοτούμενη εταιρία, δεν επιδοτείται ούτε από τη ΔΕΗ Α.Ε. ούτε από το Ελληνικό Δημόσιο και η λειτουργία του δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.
Η εμπορική αξία των παγίων του και της πληθώρας πανάκριβου εξοπλισμού που αξιοποιεί  εκτιμάται σε τρέχουσες τιμές σε περισσότερα από 8 δις €.
Αυτή την εθνική υποδομή, περιουσία του ελληνικού λαού, επιδιώκουν να εκποιήσουν για 400-450 εκ. €!
Το τίμημα αυτό είναι κυριολεκτικά «ψίχουλα», όχι μόνο επειδή ο ΑΔΜΗΕ δαπανά κάθε χρόνο περί τα 100 εκατ. ευρώ σε επενδύσεις επέκτασης και συντήρησης του δικτύου του, αλλά και επειδή ο μελλοντικός ιδιοκτήτης θα αποκτήσει σταθερά έσοδα 260 – 300 εκατ. ευρώ από τη διαχείριση του δικτύου και ετήσια κέρδη 116 εκατ. ευρώ (προϋπολογισμός ΑΔΜΗΕ για τα κέρδη του 2013).
Ποια είναι τα έσοδα του ΑΔΜΗΕ
Τα έσοδα του ΑΔΜΗΕ ως ιδιοκτήτη και λειτουργού του συστήματος μεταφοράς προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από το μηχανισμό «Χρέωσης Χρήσης του Συστήματος».
Οι δαπάνες του ΑΔΜΗΕ καλύπτονται αποκλειστικά από τους καταναλωτές.
Το επιτόκιο απόδοσης ουσιαστικά αποτελεί το νόμιμο κέρδος επί των δραστηριοτήτων του ΑΔΜΗΕ και η τρέχουσα τιμή του έχει οριστεί από τη ΡΑΕ στο 8%.
Εν όψει της εκποίησης του ΑΔΜΗΕ, λαμβάνεται πρόνοια ώστε τα κέρδη του ιδιώτη να είναι όχι μόνο εξασφαλισμένα, μα και αυξημένα. Η ΡΑΕ προκρίνει την αύξηση του επιτοκίου απόδοσης από 8% σε 11- 13%. Το ποσοστό αυτό (8%) μεταφράζεται ετησίως σε κάποια εκατομμύρια ευρώ (325 εκ. € το 2012). Άρα ο καταναλωτής θα επιβαρύνεται μετά την ιδιωτικοποίηση με επιπλέον 150- 200 εκατ. το χρόνο.
Ποιος ωφελείται από την πώληση του ΑΔΜΗΕ
Η πώληση του ΑΔΜΗΕ θα στερήσει την εθνική οικονομία από μια σταθερή και σημαντικού μεγέθους δημόσια επένδυση και το ελληνικό δημόσιο από ένα σταθερό και σίγουρο έσοδο.
·                     Άρα ο νέος ιδιοκτήτης του ΑΔΜΗΕ, θα έχει εξασφαλισμένο ένα εγγυημένο και διόλου ευκαταφρόνητο κέρδος χωρίς κανένα επενδυτικό ρίσκο,  το οποίο θα εισπράττει από τα νοικοκυριά.
·                     Οι καταναλωτές, η βιομηχανία και η χώρα ολόκληρη θα βρίσκεται ουσιαστικά σε ομηρία από τα ιδιωτικά συμφέροντα που θα κατέχουν και θα εκμεταλλεύονται το μονοπώλιο των δικτύων μεταφοράς, τη στρατηγικότερη εθνική υποδομή μας.
Σε ποιον ανήκουν τα δίκτυα μεταφοράς στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ
Η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2009/72/ΕΚ ναι μεν επέβαλε το πλήρη διαχωρισμό της μεταφοράς από τη ΔΕΗ Α.Ε. δεν προβλέπει, όμως, την υποχρεωτική ιδιωτικοποίηση των δικτύων
Σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή πραγματικότητα, και μάλιστα σε αγορές πλήρως απελευθερωμένες:
·                     Στις Σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία και Φινλανδία) τα δίκτυα ανήκουν  σε ανεξάρτητες αλλά 100% κρατικές επιχειρήσεις των οποίων οι μετοχές ανήκουν είτε στο υπουργείο Οικονομικών είτε στα Δημόσια Ασφαλιστικά Ταμεία. Η κρατική ιδιοκτησία των δικτύων μεταφοράς είναι Συνταγματικά κατοχυρωμένη. Τα δίκτυα μεταφοράς είναι κρατικά στις περισσότερες Ανατολικοευρωπαϊκές χώρες (Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία), με ή χωρίς Συνταγματική κατοχύρωση.
·                     Σε χώρες όπως η Γαλλία αλλά και στους δύο μεγαλύτερους διαχειριστές του Γερμανικού συστήματος, τα δίκτυα ανήκουν σε επιχειρήσεις που είναι θυγατρικές καθετοποιημένων εταιριών και οι οποίες τελούν υπό άμεσο κρατικό έλεγχο (υπουργείο οικονομικών ή τοπική Αυτοδιοίκηση) σε ποσοστό άνω του 90%.
Σε ποιες χώρες εκποιούνται τα δίκτυα; Σε όσες κηδεμονεύονται από δανειστές και από μνημόνια!
Αλλά ακόμα κι εκεί, οι αντίστοιχες κυβερνήσεις φαίνεται να αντιλαμβάνονται στοιχειωδώς τους τεράστιους κινδύνους που συνεπάγεται η ιδιωτικοποίηση τέτοιων στρατηγικών υποδομών κι εταιρειών.
Στην Ιρλανδία, η κυβέρνηση ακύρωσε την πώλησή τους, παρά κι ενάντια στις «μνημονιακές υποχρεώσεις» της.
Το Πορτογαλικό Δημόσιο εκποίησε το 2011 μειοψηφικό μόνο πακέτο (40%)  στα πλαίσια των δεσμεύσεων που επέβαλε το εκεί Μνημόνιο...
Στην Ισπανία και την Ιταλία, τα δίκτυα έχουν πωληθεί με αύξηση μετοχικού κεφαλαίου (Χρηματιστήριο) σε ποσοστό 60% και 80%, αντίστοιχα. Εντούτοις, το Δημόσιο κατέχει μειοψηφικά πακέτα μετοχών που με αυξημένα καταστατικά δικαιώματα.
Η πώληση του ΑΔΜΗΕ δεν γίνεται για να υπάρξουν επενδύσεις. Τα χρήματα που θα εισπράξει η ΔΕΗ θα τα πληρώνει ο  ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΜΙΑ ΖΩΗ με επιτόκιο 11- 13% στις αποδόσεις κεφαλαίου.
Σε σχέση με το επιχείρημα ότι πωλείται ο ΑΔΜΗΕ για να χρηματοδοτηθούν οι επενδύσεις:
1.      Και στη διετία της κρίσης 2011-2012 ο ΑΔΜΗΕ έκανε επενδύσεις ύψους 253 εκατομ. Ευρώ και μάλιστα από ελληνικές επιχειρήσεις.
2.      Το Ελληνικό σύστημα μεταφοράς δεν αντιμετωπίζει σήμερα προβλήματα, υπάρχουν 5 διεθνείς διασυνδέσεις με  χώρες με φθηνό ενεργειακό μίγμα ηλεκτροπαραγωγής και η οικονομική ύφεση έχει περιορίσει την ζήτηση και σχεδόν εξαφανίζει τις αιχμές φορτίου. Δεν υπάρχει κίνδυνος μπλακ άουτ.
3.      Υπάρχουν μελέτες στον ΑΔΜΗΕ για κάλυψη των αναγκών διασύνδεσης Κρήτης και Κυκλάδων με μικρότερα κόστη, 500 – 600 εκ € και μάλιστα από ελληνικές εταιρίες. Αλλά από ότι φαίνεται τα για το Υπουργείο, την ΡΑΕ και τους διάφορους συμβούλους το «κέρδος» είναι στα Φαραωνικά έργα. Όσο μεγαλύτερο το έργο τόσο μεγαλύτερο το κέρδος.
Αντίθετα, το Δεκαετές Πρόγραμμα έχει δώσει – με εντολή της ΡΑΕ – προτεραιότητα στη διασύνδεση της Κρήτης, από την Αττική και όχι από την Πελοπόννησο που είναι πιο κοντά, η οποία παρουσιάζει μια σειρά από τεχνικές δυσκολίες, αφορά αποκλειστικά εισαγόμενη τεχνολογία η οποία δεν έχει ακόμα ωριμάσει  ενώ το κόστος της θα ξεπεράσει το 1δις €.
Στην πραγματικότητα, η φαραωνικού μεγέθους διασύνδεση της Κρήτης αφορά το ενδεχόμενο κατασκευής από ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους άνω των 2000MW αιολικών .
Σε κάθε περίπτωση, το κόστος για την υλοποίηση των διασυνδέσεων έχει προϋπολογιστεί από τον ΑΔΜΗΕ σε 1,4 δις €. Ο «επενδυτής» που θα αγοράσει τον ΑΔΜΗΕ κοψοχρονιά για 400 εκ. €, θα βάλει 1,4 δις € για να κατασκευάσει τις διασυνδέσεις; ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΟΧΙ. Υπάρχει και πιο ευφάνταστο σενάριο: ο «επενδυτής» του ΑΔΜΗΕ θα προχωρήσει σε Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και θα αναλάβει την εκτέλεση των έργων, όπως ακριβώς ο Μπόμπολας την Εθνική Οδό Αθηνών-Πατρών.
Όσο για τι έλεγχο θα ασκεί “-Το Δημόσιο θα διατηρήσει με την καταστατική μειοψηφία, και συνεπώς τον έλεγχο του ΑΔΜΗΕ. είναι προφανές ότι ο κύριος του 66% μίας εταιρείας έχει ουσιαστικά τον απόλυτο έλεγχο αυτής. Θα αποφασίζει που θα επενδύσει ξέροντας βεβαίως ότι και άχρηστη να είναι η επένδυση πάλι θα πάρει τα λεφτά του πίσω από τους καταναλωτές.