Γράφει ο Χρήστος Μπούφης:
Ένας καταναλωτής πηγαίνει σε μια Τράπεζα και δανείζεται 1.000 €.
Στη συνέχεια επισκέπτεται ένα Κατάστημα Ηλεκτρικών Υπολογιστών γνωστής αλυσίδας Πολυκαταστημάτων και αγοράζει ένα Laptop .
Το Πολυκατάστημα έχει αγοράσει το Laptop από την Αντιπροσωπία Εισαγωγής του, 600 €.
Η Αντιπροσωπία Εισαγωγής έχει αγοράσει το Laptop από ένα Κινέζικο εργοστάσιο, 400 €.
Και τέλος το Κινέζικο Εργοστάσιο έχει αγοράσει κάποια εξαρτήματα του Laptop από κάποιο Εργοστάσιο της ΤΑΪΒΑΝ, 100 €.
1.- Καθαρά έσοδα για την αλυσίδα Πολυκαταστημάτων, 400 €.
2.- Καθαρά έσοδα για την Αντιπροσωπία Εισαγωγής, 200 €.
3.- Καθαρά έσοδα για το Κινέζικο Εργοστάσιο, 300 €.
4.- Καθαρά έσοδα για το Εργοστάσιο της ΤΑΪΒΑΝ, 100 €.
Χωρίς την επίδραση άλλων σταθερών.
Η παραπάνω εξέλιξη ενισχύει ουσιαστικά - από εξαγωγές - τα νομίσματα των Χωρών της Κίνας (300 €) και της ΤΑΪΒΑΝ ( 100 €), αυξάνοντας τα συναλλαγματικά τους αποθέματα.
Παράλληλα ενισχύονται οικονομικά, οι Πολυεθνικές Εταιρείες Εισαγωγής (200 € ) και Εμπορίας ( 400 € ).
Στη συνέχεια προκειμένου να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους η Κίνα και η ΤΑΪΒΑΝ, προχωρούν σε αγορές ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ Ομολόγων.
(850 δισεκατομμύρια δολάρια έχει επενδύσει η Κίνα σε Αμερικανικά ομόλογα…… )
Τα κεφάλαια ρέουν πίσω στις Η.Π.Α., ένα μέρος της ρευστότητας χρηματοδοτεί τους καταναλωτές και το δημοσιονομικό έλλειμμα, κρατώντας χαμηλά τις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων……
Οι εγχώριοι επενδυτές βλέποντας με τρόμο τα χαμηλά μακροπρόθεσμα ομόλογα, τρέχουν να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους σε επενδύσεις υψηλού ρίσκου…. γίνεται το μπαμ και τελικά μένουν με τα χαρτιά στο χέρι…. και όλοι αναρωτιούνται :
Μα που πήγαν τα λεφτά ; ; ;
Χρήστος Μπούφης
αθεράπευτα ρομαντικός
