17 Νοε 2009

17 Νοέμβρη 1973

Τιμή και δόξα σε όλους εκείνους που άλλαξαν τον ρου της νεότερης Ελληνικής ιστορίας.

Το Πολυτεχνείο ζει και θα ζει σε κάθε αγώνα, γιατί το μήνυμα του μας εμπνέει και μας καθοδηγεί σε νέες προσπάθειες για ένα καλύτερο αύριο.

Το σύνθημα της εποχής: “ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” είναι το ίδιο επίκαιρο πάντα.

ΨΩΜΙ: Πόσοι συνάνθρωποι μας ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας; Πόσοι στην σημερινή “πολιτισμένη” κοινωνία μας, ψάχνουν στα σκουπίδια ένα κομμάτι ψωμί;

ΠΑΙΔΕΙΑ: Το μεγάλο ανέκδοτο το ξέρετε “δωρεάν δημόσια παιδεία”. Παραπαιδεία, Ιδιαίτερα μαθήματα, Φροντιστήρια, Κολέγια, Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και έσονται οι έσχατοι πρώτοι, αρκεί να φυσάει το παραδάκι ο “μπαμπάς”.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Έχουν καταναλωθεί τόνοι από μελάνι για να γραφούν ύμνοι γι' αυτή την λέξη. Έχουν χυθεί ποτάμια αίματος για να την ποτίσουν, να μεγαλώσει, να ανθίσει, να κάμει καρπό. Κι όμως πάντα βρίσκονται κάποιοι επιβήτορες και μας την πηδ…ε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας. Έρχονται μεταμορφωμένοι σε προστάτες, μας πουλάνε ασφάλεια και προστασία με αντάλλαγμα την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας. Κι εμείς τις περισσότερες φορές την ανταλλάσσουμε για να ζήσουμε την ευτυχία της πολυθρόνας.

Όλοι πρέπει να ξυπνήσουμε, να παλέψουμε ν’ αλλάξουμε το κόσμο, το οφείλουμε σ’ αυτούς που έδωσαν το αίμα τους, προσπαθώντας να τον κάνουν καλύτερο, το οφείλουμε στα παιδιά μας, που μας τον έχουν δανείσει να ζήσουμε και 'μεις θα τους τον παραδώσουμε μπουρ...λο. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως το σύστημα μας κατάντησε καναπεδοκεφτέδες ωχαδερφιστές και πρέπει ν' αντιδράσουμε τώρα!

ΞΥΠΝΑΜΕ ! ! ! ! ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ! ! ! !