Του Θανάση Καρτερού
Λοιπόν, αγαπητοί αρμόδιοι της κυβερνώσας Αριστεράς μας. Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι το ξέρετε, το έχετε εμπεδώσει, καταλαβαίνετε τη σημασία του για την κοινωνία, αλλά και για την κυβέρνηση: Με τις ....
συντάξεις παιγνίδια, επικοινωνία, παραμύθια, αερολογίες, παρόλες, δεν σηκώνει. Διότι οι συντάξεις είναι πέντε και στο χέρι. Κι από τις συντάξεις ζει σήμερα η Ελλάδα της ανέχειας και της ανεργίας, και όχι μόνο η Ελλάδα της τρίτης ηλικίας. Κι όποιος κόβει συντάξεις δεν κόβει μόνο το ψωμί του παππού και της γιαγιάς. Κόβει ζωές.
Προφανώς το καταλαβαίνετε αυτό, αλλά δεν μας δίνετε να καταλάβουμε κι ότι το καταλαβαίνετε. Και με διάφορα που γίνονται λες και το κάνετε επίτηδες να σπέρνετε ανησυχίες. Αυτή, για παράδειγμα, η Επιτροπή Σοφών δεν μας τα λέει καλά. Μας τα λέει μάλιστα τόσο άσχημα που έσπευσε και η κυβέρνηση να πάρει τις αποστάσεις της από τους νεοφιλελεύθερους λογαριασμούς της. Παρεμπιπτόντως: Ποιος τους διόρισε, ποιος πιστοποίησε τη σοφία τους, ποιος τους έβαλε κορώνα στο κεφάλι μας για ένα τέτοιο θέμα;
Αλλά και χωρίς τους σοφούς, αυτά που ακούγονται είναι τόσο μπερδεμένα, που μόνο να καθησυχάσουν τους ενδιαφερόμενους -δηλαδή όλη τη φτωχολογιά- δεν είναι σε θέση. Αν μάλιστα προσθέσουμε και την αγριωπή αφύπνιση των μέχρι χθες κοιμισμένων εργατοπατέρων, καθώς και των ανήσυχων ΜΜΕ, τότε το γκρίζο γίνεται μαύρο. Και δεν αρκεί να λέτε ότι θα υπάρξει διάλογος και θα ληφθούν υπόψη όλες οι απόψεις. Διότι, ως γνωστόν, στην Ελλάδα ο δρόμος προς την κόλαση είναι σπαρμένος από διαλόγους.
Ας ξεκαθαρίσει τουλάχιστον ένα πράγμα. Ομόφωνα, κατηγορηματικά, χωρίς καμιά σκιά. Ότι δεν θα αλλάξει ο κοινωνικός, αναδιανεμητικός χαρακτήρας του ασφαλιστικού συστήματος. Ότι δεν θα κάνουμε τους Έλληνες μετόχους σε μια φανταστική εταιρεία από την οποία όταν εξαντληθεί η εργατική τους δύναμη θα αντλούν μερίσματα ανάλογα με τα κεφάλαια που κατέθεσαν στον εργασιακό τους βίο. Γιατί δεν χρειάζεται καμιά επιτροπή σοφών για να διαπιστώσει ότι αυτό θα ξεθεμέλιωνε το ασφαλιστικό σύστημα.
Χτυπήστε λοιπόν τις παθογένειες και τις αδικίες. Αλλά φυλάξτε και ενισχύστε τα θεμέλια. Αυτό είναι casus belli. Κι αν δεν το κάνουμε, θα μας τραβήξει ο κόσμος μια μούντζα μηδενικού ελλείμματος με τους προηγούμενους, που θα είναι όλη δική μας...
Λοιπόν, αγαπητοί αρμόδιοι της κυβερνώσας Αριστεράς μας. Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι το ξέρετε, το έχετε εμπεδώσει, καταλαβαίνετε τη σημασία του για την κοινωνία, αλλά και για την κυβέρνηση: Με τις ....
συντάξεις παιγνίδια, επικοινωνία, παραμύθια, αερολογίες, παρόλες, δεν σηκώνει. Διότι οι συντάξεις είναι πέντε και στο χέρι. Κι από τις συντάξεις ζει σήμερα η Ελλάδα της ανέχειας και της ανεργίας, και όχι μόνο η Ελλάδα της τρίτης ηλικίας. Κι όποιος κόβει συντάξεις δεν κόβει μόνο το ψωμί του παππού και της γιαγιάς. Κόβει ζωές.
Προφανώς το καταλαβαίνετε αυτό, αλλά δεν μας δίνετε να καταλάβουμε κι ότι το καταλαβαίνετε. Και με διάφορα που γίνονται λες και το κάνετε επίτηδες να σπέρνετε ανησυχίες. Αυτή, για παράδειγμα, η Επιτροπή Σοφών δεν μας τα λέει καλά. Μας τα λέει μάλιστα τόσο άσχημα που έσπευσε και η κυβέρνηση να πάρει τις αποστάσεις της από τους νεοφιλελεύθερους λογαριασμούς της. Παρεμπιπτόντως: Ποιος τους διόρισε, ποιος πιστοποίησε τη σοφία τους, ποιος τους έβαλε κορώνα στο κεφάλι μας για ένα τέτοιο θέμα;
Αλλά και χωρίς τους σοφούς, αυτά που ακούγονται είναι τόσο μπερδεμένα, που μόνο να καθησυχάσουν τους ενδιαφερόμενους -δηλαδή όλη τη φτωχολογιά- δεν είναι σε θέση. Αν μάλιστα προσθέσουμε και την αγριωπή αφύπνιση των μέχρι χθες κοιμισμένων εργατοπατέρων, καθώς και των ανήσυχων ΜΜΕ, τότε το γκρίζο γίνεται μαύρο. Και δεν αρκεί να λέτε ότι θα υπάρξει διάλογος και θα ληφθούν υπόψη όλες οι απόψεις. Διότι, ως γνωστόν, στην Ελλάδα ο δρόμος προς την κόλαση είναι σπαρμένος από διαλόγους.
Ας ξεκαθαρίσει τουλάχιστον ένα πράγμα. Ομόφωνα, κατηγορηματικά, χωρίς καμιά σκιά. Ότι δεν θα αλλάξει ο κοινωνικός, αναδιανεμητικός χαρακτήρας του ασφαλιστικού συστήματος. Ότι δεν θα κάνουμε τους Έλληνες μετόχους σε μια φανταστική εταιρεία από την οποία όταν εξαντληθεί η εργατική τους δύναμη θα αντλούν μερίσματα ανάλογα με τα κεφάλαια που κατέθεσαν στον εργασιακό τους βίο. Γιατί δεν χρειάζεται καμιά επιτροπή σοφών για να διαπιστώσει ότι αυτό θα ξεθεμέλιωνε το ασφαλιστικό σύστημα.
Χτυπήστε λοιπόν τις παθογένειες και τις αδικίες. Αλλά φυλάξτε και ενισχύστε τα θεμέλια. Αυτό είναι casus belli. Κι αν δεν το κάνουμε, θα μας τραβήξει ο κόσμος μια μούντζα μηδενικού ελλείμματος με τους προηγούμενους, που θα είναι όλη δική μας...
Πηγή: avgi.gr