του Γιάννη Μακρυγιάννη
Μου
λένε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και υποθέτω ότι αρκετοί σκέφτονται έτσι:
«Ψηφίσαμε το πολυνομοσχέδιο, γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση. Ο Τσίπρας δεν
είναι λύση γι’ αυτό και εμείς αναγκαζόμαστε και πηγαίνουμε με τον
Σαμαρά». Υπάρχει δηλαδή το σκεπτικό (μάλλον άλλοθι) ότι το ΠΑΣΟΚ και
γενικότερα, θα έλεγα, η κεντροαριστερά είναι αναγκασμένη να συμμαχεί με
τον Σαμαρά και να δέχεται τις βαρβαρότητες της τρόικας, γιατί ....
ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί (λένε) ούτε σοβαρή, ούτε έτοιμη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
Ωραία ευφυολογήματα, μόνο που δεν είναι έτσι.
Ο Τσίπρας κάνει ό,τι μπορεί και όσα μπορεί. Σωστά ή λάθος θα κριθεί και αναλόγως θα γίνει και ο λογαριασμός. Αλλά σίγουρα δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι και δικαιολογία τα όποια λάθη του και αδυναμίες του, για το τι κάνει η κεντροαριστερά. Η οποία κεντροαριστερά, στην πασοκική της έκφραση τουλάχιστον, αλλά και η δημαρίτικη δεν πάει πολύ πίσω, αποδέχθηκε να εφαρμοστεί στη χώρα ένα απολύτως άγριο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, με το πρόσχημα της ομαλής (!!!) δανειοδότησης – έτσι όμως δεν νοείται καμία κεντροαριστερά και καμία σοσιαλδημοκρατία, γι’ αυτό και ο χώρος έχει πέσει σε βαθιά στρατηγική κρίση και περιδίνηση, που απειλεί να εξαερώσει μία άλλοτε κραταιά παράταξη.
Από πού κι ως πού το κριτήριο είναι πόσο «έτοιμος» και «σοβαρός» είναι ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοσδήποτε άλλος, για να καθορίσει κανείς τη στάση του; Και γιατί όσοι στο ΠΑΣΟΚ έχουν μία κάποια συναίσθηση των πραγμάτων και διατηρούν έστω μία υποτυπώδη προοδευτική οπτική και αντίληψη, - και δεν περιμένουν απλά ένα υπουργείο από τον Σαμαρά στον επόμενο ανασχηματισμό - καθορίζουν τις κινήσεις τους ανάλογα με το «ετοιμότητα» και τη «σοβαρότητα» των άλλων, όποιων άλλων;
Δεν είναι προνομιακό άλλοθι των Πασόκων το συγκεκριμένο επιχείρημα. Το «δεν είναι σοβαροί στον ΣΥΡΙΖΑ», γι’ αυτό και «αφήνουμε την πόρτα ορθάνοιχτη για νέα συνεργασία με τον Σαμαρά» - ή και το ενδιαφέρον μας για την προεδρία της Δημοκρατίας - το λένε με τον τρόπο τους και οι της ΔΗΜΑΡ, ακόμη και ο ίδιος ο Κουβέλης με τη στάση του επέλεξε να κρατήσει κατά τη συζήτηση για την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του Γιάννη Στουρνάρα στη Βουλή.
Άγοντες και φέροντες, φθηνοί οπορτουνιστές, κοιτάζουν προς τα πού φυσάει ο άνεμος. Μη έχοντας την παραμικρή ντροπή να ταυτιστούν και με τον Σαμαρά και με τη σκληρή δεξιά και με τις νεοφιλελεύθερες επιταγές των δανειστών ή τουλάχιστον να τις εξυπηρετήσουν με τη στάση τους. Και μετά φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Χατζηπετρής και η κακή μας η μοίρα…
Γι’ αυτό θα παραφράσω τη γνωστή ιστορική φράση: Μην σκέφτεσαι τι μπορεί να κάνει ο Τσίπρας για τη χώρα και για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα – και όχι για να ικανοποιήσεις τους δανειστές και τους ισχυρούς που γίνονται όλο και ισχυρότεροι μέσα στην κρίση.
ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί (λένε) ούτε σοβαρή, ούτε έτοιμη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
Ωραία ευφυολογήματα, μόνο που δεν είναι έτσι.
Ο Τσίπρας κάνει ό,τι μπορεί και όσα μπορεί. Σωστά ή λάθος θα κριθεί και αναλόγως θα γίνει και ο λογαριασμός. Αλλά σίγουρα δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι και δικαιολογία τα όποια λάθη του και αδυναμίες του, για το τι κάνει η κεντροαριστερά. Η οποία κεντροαριστερά, στην πασοκική της έκφραση τουλάχιστον, αλλά και η δημαρίτικη δεν πάει πολύ πίσω, αποδέχθηκε να εφαρμοστεί στη χώρα ένα απολύτως άγριο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, με το πρόσχημα της ομαλής (!!!) δανειοδότησης – έτσι όμως δεν νοείται καμία κεντροαριστερά και καμία σοσιαλδημοκρατία, γι’ αυτό και ο χώρος έχει πέσει σε βαθιά στρατηγική κρίση και περιδίνηση, που απειλεί να εξαερώσει μία άλλοτε κραταιά παράταξη.
Από πού κι ως πού το κριτήριο είναι πόσο «έτοιμος» και «σοβαρός» είναι ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοσδήποτε άλλος, για να καθορίσει κανείς τη στάση του; Και γιατί όσοι στο ΠΑΣΟΚ έχουν μία κάποια συναίσθηση των πραγμάτων και διατηρούν έστω μία υποτυπώδη προοδευτική οπτική και αντίληψη, - και δεν περιμένουν απλά ένα υπουργείο από τον Σαμαρά στον επόμενο ανασχηματισμό - καθορίζουν τις κινήσεις τους ανάλογα με το «ετοιμότητα» και τη «σοβαρότητα» των άλλων, όποιων άλλων;
Δεν είναι προνομιακό άλλοθι των Πασόκων το συγκεκριμένο επιχείρημα. Το «δεν είναι σοβαροί στον ΣΥΡΙΖΑ», γι’ αυτό και «αφήνουμε την πόρτα ορθάνοιχτη για νέα συνεργασία με τον Σαμαρά» - ή και το ενδιαφέρον μας για την προεδρία της Δημοκρατίας - το λένε με τον τρόπο τους και οι της ΔΗΜΑΡ, ακόμη και ο ίδιος ο Κουβέλης με τη στάση του επέλεξε να κρατήσει κατά τη συζήτηση για την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του Γιάννη Στουρνάρα στη Βουλή.
Άγοντες και φέροντες, φθηνοί οπορτουνιστές, κοιτάζουν προς τα πού φυσάει ο άνεμος. Μη έχοντας την παραμικρή ντροπή να ταυτιστούν και με τον Σαμαρά και με τη σκληρή δεξιά και με τις νεοφιλελεύθερες επιταγές των δανειστών ή τουλάχιστον να τις εξυπηρετήσουν με τη στάση τους. Και μετά φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Χατζηπετρής και η κακή μας η μοίρα…
Γι’ αυτό θα παραφράσω τη γνωστή ιστορική φράση: Μην σκέφτεσαι τι μπορεί να κάνει ο Τσίπρας για τη χώρα και για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα – και όχι για να ικανοποιήσεις τους δανειστές και τους ισχυρούς που γίνονται όλο και ισχυρότεροι μέσα στην κρίση.
