Ήρθε, είδε, άκουσε (χωρίς να ικανοποιηθεί) και αναχώρησε σιωπηλός. Ο
ισχυρός άνδρας της Gazprom και στην ουσία ο δεύτερος τη τάξει στη ρωσική
ηγεσία βρέθηκε την Τρίτη στην Αθήνα για να συναντήσει τον Αντώνη
Σαμαρά.
Οι υπόλοιπες συναντήσεις ήταν περισσότερο ....
εθιμοτυπικές και η ρωσική αντιπροσωπεία δεν έδειξε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα, καθώς ο βασικός σκοπός της «καταδρομικής επίσκεψης» ήταν να αποσπάσουν από τον πρωθυπουργό κάποια συγκεκριμένη δέσμευση σχετικά με τη ΔΕΠΑ.
Όλα δείχνουν ότι κάτι τέτοιο ο Αλεξέι Μίλερ δεν το κατάφερε. Και τα σημάδια γι’ αυτή την εξέλιξη είναι πολλά:
Ο επικεφαλής της Gazprom κατά την έξοδό του από το Μέγαρο Μαξίμου δεν έκανε δηλώσεις. Σε ανάλογη συνάντηση, με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή (παρεμπιπτόντως, την ημέρα που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των υποκλοπών) ήταν αναλυτικός στα όσα συζητήθηκαν και εμφανίστηκε ιδιαίτερα ικανοποιημένος.
Η ανακοίνωση της Gazprom, που εκδόθηκε αμέσως μετά τη συνάντηση, ήταν ιδιαίτερα λιτή και ασυνήθιστα διατυπωμένη με βάση το ρωσικό διπλωματικό πρωτόκολλο, καθώς αναφέρει ότι συζητήθηκαν θέματα συνεργασίας στον τομέα του φυσικού αερίου και ειδικότερα «οι προοπτικές για τη συμμετοχή της Gazprom στην ιδιωτικοποίηση του ομίλου ΔΕΠΑ». Εάν όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν, στην ανακοίνωση θα αναγράφονταν τουλάχιστον «οι προοπτικές εξαγοράς της ΔΕΠΑ από την Gazprom» ή κάτι παρόμοιο. Αυτή η διατύπωση αφήνει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα!
Οι πληροφορίες από το Μέγαρο Μαξίμου για τις θέσεις που ανέπτυξε ο πρωθυπουργός («παρακολουθεί προσωπικά την πορεία των αποκρατικοποιήσεων» και «τα πάντα θα κινηθούν με διαφάνεια») δεν ξεκαθάρισαν τις προθέσεις της Αθήνας σχετικά με την κατάληξη του διαγωνισμού για τη ΔΕΠΑ. Οπότε και ο Αλ. Μίλερ δεν άκουσε αυτό που ήθελε…
Το σίγουρο είναι ένα: Ο ισχυρός άνδρας της Gazprom ήρθε στην Αθήνα με συγκεκριμένη εντολή από το Κρεμλίνο, να διερευνήσει τις προθέσεις της Αθήνας σχετικά με την κατάληξη του διαγωνισμού. Άλλωστε, όπως έχει αποκαλύψει το «Π» εδώ και αρκετές εβδομάδες, η Μόσχα έχει διαμηνύσει στην Αθήνα: «Πρώτα η ΔΕΠΑ και μετά όλα τ’ άλλα».
Η επέλαση
Για τη ρωσική ηγεσία η υπόθεση αυτή αποτελεί θέμα ύψιστης προτεραιότητας, καθώς η… επέλαση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην ανατολική Μεσόγειο έχει πλήξει βαριά όλους τους συμμάχους της Μόσχας (Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία).
Ο έλεγχος του ελληνικού συστήματος φυσικού αερίου μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάκτηση μέρους του χαμένου εδάφους. Μάλιστα, το Κρεμλίνο κινείται και προς άλλες κατευθύνσεις: τις τελευταίες ημέρες του Φεβρουαρίου η Gazprom έκλεισε μία πολύ σημαντική συμφωνία (αν και σε «μη δεσμευτική» μορφή) με τους Ισραηλινούς. Η θυγατρική του ρωσικού κολοσσού (Gazprom Marketing & Trading με έδρα στην Ελβετία) θα συνεργαστεί με την εταιρεία Levant LNG για «αποκλειστική άντληση (σ.σ.: φυσικού αερίου) από το υπεράκτιο πεδίο LNG Tamar, για μία περίοδο 20 ετών».
Εάν αρχίσει να εφαρμόζεται η συγκεκριμένη συμφωνία, οι Ρώσοι θα έχουν κάνει μία στρατηγική κίνηση στην ενεργειακή σκακιέρα της περιοχής. Θα έχουν αποκλείσει την πρόσβαση τρίτων στο δεύτερο μεγαλύτερο κοίτασμα (μετά το Λεβιάθαν, όπου επιχειρούν μαζί Ισραηλινοί και Αμερικανοί), άρα το διαθέσιμο αέριο – εκτός του ρωσικού – για τις ευρωπαϊκές αγορές θα είναι ελάχιστο.
Μπορεί η υπόθεση αυτή να φαίνεται πως είναι πολύ σημαντική για τα ρωσικά συμφέροντα, ίσως ωστόσο να μετατραπεί σε εφιάλτη για τη χώρα μας. Και η εξήγηση είναι πολύ απλή: Το συμβόλαιο που έχουμε με τους Ρώσους λήγει το 2016, δηλαδή σε τρία χρόνια. Εάν δεν ανανεωθεί, η Gazprom θα μας δίνει αέριο σε υπερβολικά υψηλές τιμές (το τίμημα της… άρνησης), εάν δεν γίνει κυρίαρχος στη ΔΕΠΑ.
Με δεδομένο ότι το Αζερμπαϊτζάν δεν μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες μας και λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ρεβυθούσα δεν μπορεί να καλύψει επί μακρόν την τροφοδοσία της εγχώριας αγοράς, τότε θα βρεθούμε προ διλήμματος: Είτε θα αγοράζουμε πανάκριβα από τους Ρώσους, είτε θα μείνουμε χωρίς αέριο! Και τότε κανείς (ούτε οι Αμερικανοί) δεν θα μας σώσει!
Πηγή: topontiki.gr
