Ακούσαμε στην εισήγηση του προέδρου της ΠΟΣΤ μια λεπτομερή
καταγραφή της υφιστάμενης κατάστασης και των απωλειών που μετράμε σαν μισθωτοί,
αλλά και σαν κοινωνία.
Δεν ακούσαμε όμως τίποτα για το ποιοι ευθύνονται γι’ αυτή
την κατάσταση και ποιοι μας έφτασαν στα ....
επίπεδα της οικονομικής και κοινωνικής
εξαθλίωσης.
Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο, δεν άνοιξε ξαφνικά ο ουρανός και έπεσαν στο κεφάλι μας οι πληγές του Φαραώ.
Οι πολιτικές ηγεσίες των δύο κομμάτων εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ
είναι εκείνες που μας οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση.
Ζούμε πρωτόγνωρες εποχές μεγάλης ανασφάλειας, αβεβαιότητας,
σύγχυσης και φόβου. Συναισθήματα που μας καλλιεργήθηκαν έντεχνα και ενσυνείδητα τα δύο τελευταία χρόνια στην
προσπάθεια των ξένων και ντόπιων συμφερόντων να μας κάνουν να νιώσουμε ενοχές
ως αποκλειστικοί υπεύθυνοι της οικονομικής κρίσης, είτε σαν κοινωνία, είτε σαν χώρα. Σαν κοινωνία για να
στριμωχτούμε και να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα τις πειραματικές μεταρρυθμίσεις που ισοπέδωσαν την ίδια τη ζωή μας και σαν χώρα για να μας
παρουσιάζονται κάθε φορά οι ξένοι δανειστές της και οι ντόπιοι συνεργάτες τους
ως προστάτες και σωτήρες.
Προσπάθησαν να μας εμφυτεύσουν την ιδέα πως η οικονομική κρίση είναι
Ελληνικό φαινόμενο και πως η Ελλάδα και οι Έλληνες ευθυνόμαστε για όλα τα δεινά
της Ευρώπης. Οι περιπτώσεις όμως κατάρρευσης κρατικών οικονομιών κολοσσών, όπως
αυτές της Ισπανίας, της Ιταλίας, αλλά και ακόμη αυτής της Γαλλίας
κατέρριψαν το έωλο επιχείρημα τους και
απέδειξαν πως η χώρα μας δεν ήταν τίποτα άλλο, από το πρώτο πειραματόζωο που
επιλέχτηκε με την σύμφωνη γνώμη της πρόθυμης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για να
εφαρμοστούν οι πρωτόγνωρες μέθοδοι οικονομικής θεραπείας που μας εξαθλίωσαν.
Στις 6 του Μάη το
διπολικό πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, οι Ευρωπαίοι εταίροι και
δανειστές μας, η διεθνής κερδοσκοπία και τα ντόπια τσιράκια τους
αιφνιδιάστηκαν. Οι συνεργάτες της μνημονιακής κυβέρνησης Παπαδήμου δεν μπόρεσαν να αναπαραχθούν για να
συνεχίσουν το έργο της. Εμβολίστηκαν από
την παρέμβαση της κοινωνίας, που
καταβαράθρωσε το σάπιο μεταπολιτευτικό κατεστημένο.
Από την επόμενη κιόλας μέρα
ξεκίνησε μια πρωτοφανής εκστρατεία, για να αναστηλωθεί το καταρρέων
πολιτικό σκηνικό. Οι πολίτες έπρεπε να οδηγηθούν τρομοκρατημένοι στις κάλπες
και να ρίξουν το ψηφοδέλτιο του φόβου.
Με το περίστροφο του ευρώ στον κρόταφο οδήγησαν μια
φοβισμένη κρίσιμη μάζα πολιτών στην κάλπη και πέτυχαν μια αριθμητική
πλειοψηφία, απέναντι στην βούληση και την έκφραση μιας βαθύτερης ιστορικής παρέμβασης του λαού και των
πολιτών, που αρνήθηκαν να υποταχθούν.
Επεδίωξαν να τσακίσουν τη συλλογική κοινωνική αντίδραση
διαμορφώνοντας επί σαράντα μέρες ένα πρωτοφανές κλίμα τρομοκράτησης και σε ένα
βαθμό το πέτυχαν προσωρινά.
Πάτησαν εκεί που πόναγε ένα μεγάλο μέρος της Ελληνικής
κοινωνίας. Το συντηρητικό κομμάτι της,
εκείνο που την ώρα που βλέπει να αφανίζονται αξίες όπως ελευθερία, εθνική
ανεξαρτησία, ισονομία και αξιοπρέπεια
κοιτάζει να σώσει το κομπόδεμα του.
Ο κάθε άνθρωπος παλεύει για τα δικά του ιδανικά. Αυτά που
θεωρεί αυτός αξίες για τη ζωή του. Και
πρέπει να παλεύει γι’ αυτά ακόμα κι αν είναι ο τελευταίος στο κόσμο που τα
πιστεύει.
Έγραψε ο Ανδρέας Κάλβος: «Όσοι το χάλκαιον χέρι βαρύ του
φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην η
ελευθερία», μια φράση που αποτυπώνει απόλυτα την σημερινή πραγματικότητα.
Η περίπτωση που ζήσαμε πριν δέκα μέρες, μας θυμίζει έντονα
την περίπτωση κάποιου που βλέπει να καίγεται το σπίτι του μαζί με τους
ανθρώπους του κι αντί να σώσει όποιον μπορεί, αρπάζει και βγάζει από το φλεγόμενο
σπίτι το κρυμμένο του κομπόδεμα,
αφήνοντας τους ανθρώπους να καούν.
Στις 17 του Ιούνη
λοιπόν στο απόγειο της οικονομικής, αλλά κυρίως της ανθρωπιστικής κρίσης
που μετράει πάνω από δυο χιλιάδες
αυτοκτονίες, 20.000 καταγεγραμμένους αστέγους, 1.200.000 ανέργους, το 68% του πληθυσμού της χώρας να ζει κάτω
από το όριο της φτώχειας, το 64% των νέων ηλικίας 15 – 35 να θέλει να
εγκαταλείψει τη χώρα , (τα στοιχεία είναι από της Ευρωπαϊκή επιτροπή), τους
χιλιάδες αρρώστους που πεθαίνουν καθημερινά
χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και μια πατρίδα που ξεπουλιέται, κάποιοι επέλεξαν να σώσουν το κομπόδεμα τους.
Δικαίωμα τους!!!
Η πρωτόγνωρη ωστόσο ιστορική παρέμβαση των εκατομμυρίων
πολιτών στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις
αποτελεί μεγάλη παρακαταθήκη, που όσο κι αν την πολεμούν, όσο κι αν
θέλουν να την υποτάξουν, θα οδηγήσει πολύ σύντομα στην αποδόμηση του σάπιου
πολιτικού κατεστημένου.
Πώληση ΕΛΤΑ
Τα ψέματα τέλειωσαν, έφτασε η ώρα του ξεπουλήματος.
Η Ελληνική κυβερνητική τρόικα που προέκυψε μετά τις
τελευταίες εκλογές, προκειμένου να εξευμενίσει τους θεούς των Βρυξελλών να
ανοίξουν μια χαραμάδα χρονικής επαναδιαπραγμάτευσης της εφαρμογής του
μνημονίου, ανακοίνωσε πως θα θυσιάσει, ως άλλη Ιφιγένεια, τις κρατικές
επιχειρήσεις και οργανισμούς στο βωμό των αποκρατικοποιήσεων,
συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του ΕΛΤΑ στις πρώτες μάλιστα θέσεις.
Και εδώ μπαίνει το μεγάλο ερώτημα:
Τι σκέπτεται και πως θα αντιδράσει το συνδικάτο μας;
Γιατί αν κρίνουμε από τη μέχρι σήμερα στάση του απέναντι στο
θέμα της πώλησης, την οποία στάση έχουμε κατ’ επανάληψη καταγγείλει, οι
εξελίξεις προοιωνίζονται τραγικές.
Θεωρούμε αδιανόητη την μέχρι σήμερα αντιμετώπιση του θέματος
από την ΠΟΣΤ. Τα ΕΛΤΑ από τον Νοέμβριο του 2011 έχουν περάσει στο ταμείο
αποκρατικοποιήσεων, έτοιμα να πωληθούν και από την ΠΟΣΤ δεν υπήρξε η παραμικρή
αντίδραση.
Μάλιστα κατά τις συζητήσεις του θέματος στις συνεδριάσεις
του Δ.Σ. της ομοσπονδίας, οι ηγεσίες των δυο παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ όχι μόνο
δεν ξορκίζουν την πώληση, αλλά προφανώς για να δημιουργήσουν κλίμα αποδοχής του μοιραίου στους
συναδέλφους, διαμορφώνουν άποψη για το ποιος είναι καλός αγοραστής και ποιος
όχι.
Μιλούν μάλιστα με τα καλύτερα λόγια για τα Βελγικά, τα
Γαλλικά, ή τα Γερμανικά ταχυδρομεία, παρουσιάζοντας τα ως πιθανούς αγοραστές.
Αρνήθηκαν δε στην τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ. να βάλουν
καν σε ψηφοφορία το θέμα, «αν θέλουμε να μείνει
το Ταχυδρομείο στο Δημόσιο», που εμείς προτείναμε.
Βλέπετε τώρα τα κόμματα που στηρίζουν, συγκυβερνούν και
είναι λογικό να έχουν ταυτόσημες απόψεις.
Οικονομικά ΕΛΤΑ
Ανακοινώθηκε πριν λίγες ημέρες, πως το 2011 έκλεισε με κέρδη
προ φόρων για την μητρική της τάξης των τριών (3) εκ. € και συνολικά τα κέρδη
προ φόρων για τον όμιλο ΕΛΤΑ ανήλθαν στα 2,5 εκ €.
Μάλιστα η διοίκηση σε πανηγυρικούς τόνους έστειλε και
επιστολή χθες σε όλο το προσωπικό για την κερδοφορία.
Αποτελεί βέβαια απορίας άξιο πως γίνεται ενώ την ίδια
περίοδο ο κύκλος εργασιών του ΕΛΤΑ ενώ είναι μειωμένος κατά 60 εκ. € περίπου σε σχέση με
το 2010, ο Οργανισμός να καταγράφει κέρδη.
Θαύμα – θαύμα μπορεί φωνάξουν όσοι δεν γνωρίζουν.
Όσοι όμως γνωρίζουν και γνωρίζουμε όλοι μας, πως τα κέρδη
είναι κατά κύριο λόγο αποτέλεσμα των περικοπών που έγιναν στις αμοιβές μας και
του κατά πολύ λιγότερου προσωπικού που έχει ο ΕΛΤΑ λόγω των συνταξιοδοτήσεων
και της πολιτικής των μη προσλήψεων που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια.
Ας μην σπεύδουν λοιπόν να πανηγυρίζουν κάποιοι για την
κερδοφορία, γιατί μάλλον αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα της πώλησης.
Συνεργασία ΕΛΤΑ - ΤΤ
Θα θυμόσαστε πολλοί σ’ αυτό το ακροατήριο, όταν το 2006
κάποιοι εδώ μέσα ζητωκραύγαζαν για την ιστορική συμφωνία, όπως έλεγαν, ΕΛΤΑ –
ΤΤ που θα μας έσωζε, τι σας είπαμε.
Χρησιμοποιήσαμε την έκφραση «βλέπουμε το τυρί και δεν
βλέπουμε την φάκα», αναλύοντας τότε την οικονομική συμφωνία.
Είπαμε τότε, για τον υπέρογκο δανεισμό που χρειάστηκε να
κάνει
ο ΕΛΤΑ (όταν κάποιοι που βρίσκονται εδώ μέσα το έκρυβαν
επιμελώς και μας χαρακτήριζαν λαϊκιστές), προκειμένου να πληρώσει το ποσό των
212 εκ € για να αποκτήσει 28,4 εκατομμύρια μετοχές του ΤΤ, που αντιστοιχούν στο
10% της τράπεζας.
Είπαμε επίσης πως έπρεπε τουλάχιστον να εκμεταλλευτούμε την
συμφωνία και να πετύχουμε καλύτερους όρους δανειοδότησης για τους Συναδέλφους
μας.
Αντ’ αυτού τι διαπιστώνει κανείς σήμερα.
Αφενός, η χθεσινή αποτίμηση της χρηματιστηριακής αξίας των
μετοχών του ΤΤ που κατέχει ο ΕΛΤΑ δεν ξεπερνά τα 10 εκ. €, δημιουργώντας έτσι μια τεράστια μαύρη τρύπα
της τάξης των 200 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ, αφετέρου τα υποτιθέμενα
«προνομιακά επιτόκια» των δανείων που «απολαμβάνουν» οι υπάλληλοι του ΕΛΤΑ,
ανταγωνίζονται τα υψηλότερα της τραπεζικής αγοράς, όπως και οι
πολυδιαφημιζόμενες από την ΠΟΣΤ πρόσφατες, υποτίθεται, ευνοϊκές ρυθμίσεις
αποπληρωμής των δανείων, είναι ίδιες με αυτές που βρίσκει ο κάθε ιδιώτης που
απευθύνεται σε τράπεζες για να ρυθμίσει το δάνειο του.
Συνδικαλιστικό Κίνημα στα ΕΛΤΑ
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές μέχρι σήμερα στις ενδογενείς
παθογένειες του, αλλά και στον πόλεμο που δέχεται από το πολιτικό κατεστημένο,
το οποίο αφού το χρησιμοποίησε κατά κόρον για πολλά χρόνια, ως μηχανισμό
συλλογής ψήφων, προσπαθεί τώρα να το ξεφορτωθεί.
Είναι αλήθεια ότι το τελευταίο διάστημα τα συνδικάτα στη
χώρα, αλλά και το δικό μας, έχουν γίνει αποδέκτες μιας σφοδρής κριτικής που τα θεωρεί ως απαρχαιωμένους οργανισμούς που δεν
έχουν επαφή με την πραγματικότητα και ο ρόλος του εξαντλείται σε συντεχνιακές
πρακτικές και σε πελατειακέ σχέσεις.
Σίγουρα στο νέο εργασιακό περιβάλλον που διαμορφώνεται μέσα
από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, την ισοπέδωση των εργασιακών μισθολογικών
και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ένα θεωρητικά σωστό συνδικαλιστικό κίνημα θα
αποτελούσε τροχοπέδη και θα έβαζε εμπόδια στην λειτουργία της οικονομίας και
της αγοράς, σύμφωνα με τις νεοφιλελεύθερες απόψεις που δυστυχώς επικράτησαν τα
τελευταία χρόνια.
Στη χώρα μας η κριτική επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι ο
συνδικαλισμός είναι κρατικοδίαιτος, ότι
καθιέρωσε προκλητικά προνόμια και δημιούργησε συνθήκες εργασίας και αμοιβής δύο
ταχυτήτων, ευνοώντας πάντα όσους ήταν εντός των τειχών και ότι χρησιμοποιήθηκε
για την προώθηση ατομικών επιδιώξεων και
πολιτικών φιλοδοξιών.
Αν σε όλα αυτά πουν έχουν μεγάλη δόση αλήθειας, προσθέσει
κανείς και την έντονη κομματική εξάρτηση των συνδικαλιστικών παρατάξεων, τη
μετεξέλιξη τους σε κομματικές οργανώσεις ( κι ας ομνύοντα κάποιοι σήμερα εδώ,
περί του αντιθέτου), την εκμετάλλευση της δύναμης των εργαζομένων από
συνδικαλιστικές ηγεσίες για την επίτευξη προσωπικών φιλοδοξιών και κατάληψη
θέσεων πλουσιοπάροχα αμειβομένων, καθώς και φαινόμενα αυταρχικών συμπεριφορών
και καθεστωτικών αντιλήψεων, δημιουργούνται οι ιδανικές συνθήκες απαξίωσης
του συνδικαλιστικού κινήματος.
Μπορεί κανείς εδώ μέσα να αισθάνεται υπερήφανος για την
δράση του συνδικάτου μας, τη διετία που μας πέρασε;;;;
Και είναι τουλάχιστον προκλητικό να ισχυρίζονται εδώ κάποιοι
πως τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα, χωρίς τις συνδικαλιστικές - σωτήριες
παρεμβάσεις τους.
Την ώρα που ισοπεδώθηκαν εργασιακά, ασφαλιστικά, μισθολογικά
δικαιώματα και κατακρεουργήθηκαν κατακτήσεις δεκαετιών, που επιβλήθηκαν αβάστακτα
φορολογικά βάρη, που καταργήθηκαν συλλογικές συμβάσεις, που καταργήθηκε η
μονιμότητα, το συνδικαλιστικό κίνημα δεν ήταν απλά εξαφανισμένο και ανύπαρκτο,
αλλά κυριολεκτικά πρόδωσε τους εργαζόμενους.
Σίγουρα οι εργαζόμενοι δεν περίμεναν να νικήσουμε τους
δημίους των δικαιωμάτων μας, περίμεναν
όμως να αντιδράσουμε, να τους αντισταθούμε!!!!
Το συνδικάτο μας όμως αυτή τη διετία είχε άλλα πολύ
σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί, τις πελατειακές σχέσεις και του ρουσφέτια. Την
στελέχωση των θέσεων ευθύνης, τις μεταθέσεις και τις αποσπάσεις προσωπικού,
κλπ, κλπ!!!!
Για να συνέλθει λοιπόν το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να
γυρίσουμε πολύ πίσω στο χρόνο και να ξαναθυμηθούμε τις αρχές, τις αξίες και τα
ιδανικά που πρέπει να διέπουν τη λειτουργία του.
Σήμερα λοιπόν που έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα, οι εργαζόμενοι
στα ΕΛΤΑ έχουμε ανάγκη περισσότερο από
ποτέ ένα ισχυρό συνδικάτο, απαλλαγμένο από τις κακοδαιμονίες του παρελθόντος
και την κομματική εξάρτηση, που θα μπορεί να συμμετέχει και θα δρα ως
αξιόπιστος συνομιλητής με την εργοδοσία και όχι ως συνδιαχειριστής της
εξουσίας.
Ένα συνδικάτο νέου τύπου που οφείλει να ασχοληθεί λιγότερο
με συντεχνιακές επιδιώξεις και μικροσυμφέροντα και να προσανατολιστεί στη
διαμόρφωση ενός νέου, νομικά κατοχυρωμένου θεσμικού πλαισίου, μέσω της
υπογραφής νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας, που να βάζει τέλος στις
πελατειακές σχέσεις, που να κατοχυρώνει εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά
τους συναδέλφους, που να κατέβει στη
βάση και να συναντήσει και καλύψει τις πραγματικές ανάγκες τους. Που τέλος, να
βγει από το καβούκι του και να ασχοληθεί με τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της
ανεργίας, της φτώχειας και της ισοπέδωσης των διαχρονικών αξιών της ελληνικής
κοινωνίας.
Εμείς πάντως, ένα τέτοιο συνδικάτο οραματιζόμαστε να
υπηρετούμε και θα παλέψουμε να το δημιουργήσουμε.
Εμείς πάντα θα υπερασπιζόμαστε το συνδικαλιστικό κίνημα ως
θεσμό και την ταξική φυσιογνωμία του.
Και επειδή κάποιοι προφανώς μη έχοντας επιχειρήματα να
αντικρούσουν τις θέσεις μας, θα
υποστηρίξουν και πάλι πως κάνουμε μόνο κριτική και πως λαϊκίζουμε, σας
καταθέτουμε συγκεκριμένο πλάνο με τις προτάσεις μας:
Α. Αλλαγές στη
οργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος στα ΕΛΤΑ
1. Να προχωρήσει η ενοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων σε
όλες τις περιφέρειες της χώρας και όχι όπου βολεύει την πλειοψηφία.
2. Να επεκταθεί το ασυμβίβαστο διοικητικού και συνδικαλιστικού στελέχους. Όσοι κατέχουν
θέση ευθύνης, μεγαλύτερης τμήματος και θέση Επιθεωρητή και Οικονομικού
Ελεγκτή δεν μπορούν να συνδικαλίζονται
και να εκλέγονται σε κανένα συνδικαλιστικό όργανο.
3. Εκλεγμένος συνδικαλιστής που θέλει να διεκδικήσει θέση
ευθύνης διεύθυνσης ή τομέα θα πρέπει να έχει παραιτηθεί ένα χρόνο πριν από την
ημέρα που θα υποβάλει αίτηση για να διεκδικήσει θέση ευθύνης από την
συνδικαλιστική θέση που κατέχει.
4. Να μειώσουμε στο μισό τη μηνιαία εισφορά των μελών προς
το συνδικάτο.
5. Οι εκπρόσωποι των
εργαζόμενων που συμμετέχουν σε επιτροπές και συμβούλια δεν θα λαμβάνουν κανενός είδους αμοιβή και θα
πληρώνονται μόνο με την προσκόμιση των αντίστοιχων παραστατικών τα έξοδα
μετακίνησης και διαμονής τους.
Β. Προτάσεις για αλλαγή του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου:
1. Διαμόρφωση νέου οργανογράμματος στον Οργανισμό που θα
αποτυπώνει τον ακριβή αριθμό των εργαζομένων ανά κλάδο, που χρειάζονται για να
καλύψουν τις βασικές υπηρεσιακές ανάγκες και λειτουργίες του και δεν θα είναι
αποτέλεσμα υπόγειων, αδιαφανών και εξαναγκαστικών διεργασιών.
2. Μετατάξεις προσωπικού.
α) Μετά την διαμόρφωση του νέου οργανογράμματος ανά κλάδο
του ΕΛΤΑ, το προσωπικό που εκτελεί έργο άλλου κλάδου από αυτόν που ανήκει, να
ενταχθεί στον κλάδο το έργο του οποίου εκτελεί. Αν δεν το επιθυμεί επιστέφει σε
έργο του κλάδου του.
β) Οι κενές οργανικές θέσεις του κλάδου διοίκησης
να καλύπτονται με εσωτερικές μετατάξεις κατά 99% από προσωπικό του ΕΛΤΑ των λοιπών
κλάδων και μόνο κατά 1% από προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ και μόνο για θέσεις
εξειδικευμένου έργου.
3. Αναμόρφωση του συστήματος στελέχωσης των θέσεων ευθύνης.
Επειδή το θέμα είναι αρκετά μεγάλο θα καταθέσουμε αναλυτικά
την πρόταση μας στο Δ.Σ. της ΠΟΣΤ.
Ενδεικτικά να
αναφέρουμε πως πρέπει να μειωθεί ο συντελεστής της συνέντευξης που αποτελεί
υποκειμενική κρίση και ευνοεί τους ημετέρους και να αυξηθούν οι αντικειμενικοί
συντελεστές των ακαδημαϊκών γνώσεων και της εμπειρίας.
Στο σύνολο της τελικής βαθμολογίας του κάθε υποψηφίου το
ποσοστό της συνέντευξης δεν πρέπει να ξεπερνά το 20%.
Επίσης ο εκπρόσωπος των εργαζόμενων που συμμετέχει στη επιτροπή
αξιολόγησης δεν πρέπει να έχει δικαίωμα ψήφου, αλλά να είναι απλός παρατηρητής
που θα ελέγχει την νομιμότητα της διαδικασίας.
4. Αναμόρφωση του πειθαρχικού δικαίου και ειδικά της
συσχέτισης του πειθαρχικού παραπτώματος με την ποινή με σαφήνεια.
Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα πειθαρχικά συμβούλια να μην έχουν δικαίωμα ψήφου (για τους ευνόητους λόγους που όλοι γνωρίζουμε),
αλλά να είναι παρατηρητές.
Να καταργηθεί ο
παράλογος καταλογισμός ζημιάς στους εργαζόμενους που αποδεδειγμένα πέφτουν θύματα ληστειών ή
στους συναδέλφους που τρακάρουν υπηρεσιακά αυτοκίνητα.
5. Διαμόρφωση νέου κανονισμού χορήγησης των κανονικών αδειών
με την ενσωμάτωση της σχετικής νομοθεσίας, που δεν θα εξαρτάται από προσλήψεις εποχικών υπαλλήλων. Φέτος θα αντιμετωπίσουμε σοβαρότατο
πρόβλημα, αφού η διοίκηση του ΕΛΤΑ δεν φρόντισε, όπως έκανα άλλες υπηρεσίες, να
εξαιρεθεί μέσω του ΣτΕ ο ΕΛΤΑ και να βγάλει έγκαιρα τις προκηρύξεις πρόσληψης
εποχικού προσωπικού.
6. Διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου σε σχέση με α) τις
αναρρωτικές άδειες, β) τον υπηρεσιακό έλεγχο για την έγκριση τους και γ) την
δημιουργία υπηρεσίας ιατρικής επίσκεψης στο σπίτι του εργαζόμενου από υπηρεσιακό
ιατρό, όχι για έλεγχο (όπως γίνεται μέχρι σήμερα), αλλά για γνωμάτευση του
προβλήματος υγείας του συναδέλφου, σε περίπτωση που δεν μπορεί αυτός να
μετακινηθεί.
7. Διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου καθορισμού του ποσού της αποζημίωσης που λαμβάνει ο εργαζόμενος
όταν μετακινείται εκτός έδρας.
Τέλος σας καταθέτουμε το παρακάτω ψήφισμα με τις βασικές
προτεραιότητες διεκδίκησης του συνδικάτου μας αυτή την περίοδο, όπως εμείς εκτιμούμε και παρακαλούμε
να το βάλετε σε ψηφοφορία στο τέλος της συνέλευσης.
ΨΗΦΙΣΜΑ ΠΑΚ – ΕΛΤΑ
1. Το Ταχυδρομείο να
παραμείνει δημόσιο
2. Κατάργηση του
ταμείου αποκρατικοποιήσεων
3. Κατάργηση των
εφαρμοστικών νόμων
4. Όχι σε απολύσεις
και εφεδρεία
5. Υπογραφή νέας
συλλογικής σύμβασης εργασίας
6. Επαναφορά του μισθολογίου
μας στα δεδομένα του Οκτωβρίου του 2011
7. Κατάργηση της
μετενέργειας
8. Προσλήψεις
μόνιμου προσωπικού
9. Ενσωμάτωση των
Ταχυμεταφορών στη μητρική, με την προυπόθεση πως δεν πρόκειται να πουληθεί ο
ΕΛΤΑ.
10.Διαμόρφωση ικανοποιητικής ρύθμισης στα Δάνεια του ΤΤ
Σχόλιο: Να σας ενημερώσουμε πως το ψήφισμα μας δεν μπήκε
ποτέ σε ψηφοφορία.
