- Η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να σωθεί, αλλά έντεχνα θα χρεωθεί ακόμη περισσότερο μέχρις ότου οι πόροι της χώρας να περάσουν σε χέρια συγκεκριμένων εταιρειών. Αυτό θα γίνεται μέχρις ότου οι πολίτες καταλάβουν πως τους επιβάλουν μία σύγχρονη δουλεία και ξεσηκωθούν...
«υποδουλώσει» μια χώρα σε χρέος και να την κρατήσει υποδουλωμένη για πάντα.
Γιατί ως γνωστόν, όποιος χρωστάει, μόνο «ΝΑΙ», μπορεί να λέει σ αυτόν που του έχει δανείσει χρήματα.
John Perkins: « Ο πιο κοινός τρόπος να δράσουμε, είναι να εντοπίσουμε μία χώρα που διαθέτει πόρους, όπως πετρέλαιο και μετά θα κανονίσουμε ένα τεράστιο δάνειο για τη χώρα αυτή, από την παγκόσμια τράπεζα ή έναν από τους αδερφούς οργανισμούς (ΔΝΤ). Αλλά τα χρήματα ποτέ δεν πάνε στην πραγματικότητα στη χώρα αυτή . Πηγαίνουν σε μεγάλες εταιρείες για να χτίσουν έργα υποδομής σ αυτήν τη χώρα. Εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας, βιομηχανικά πάρκα, λιμάνια.
Πραγματικό κέρδος έχουν οι λίγοι και πλούσιοι. Και φυσικά οι εταιρείες μας.
Στην πραγματικότητα δεν βοηθούν την πλειοψηφία των ανθρώπων. Εντούτοις, αυτοί οι άνθρωποι σε όλη τη χώρα υπομένουν και κρατάνε το τεράστιο χρέος.
Το χρέος είναι τόσο μεγάλο που είναι αδύνατο να εξοφληθεί. Και αυτό είναι μέρος του σχεδίου. Δεν μπορούν να το ξεπληρώσουν. Και εμείς οι οικονομικοί εκτελεστές πάμε πίσω και τους λέμε: Μας οφείλετε πολλά λεφτά και δεν μπορείτε να πληρώσετε το χρέος σας. Οπότε, πουλήστε το πετρέλαιό σας πολύ φθηνά στις δικές μας εταιρείες. Επιτρέψτε μας να χτίσουμε στρατιωτική βάση στη χώρα σας ή στείλτε στρατεύματα για να υποστηρίξουν τα δικά μας. Όπως στο Ιράκ, ή ψηφίστε υπέρ μας στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών ή ιδιωτικοποιήστε την εταιρεία ύδρευσης και ηλεκτρισμού και πουλήστε σε δικές μας εταιρείες.
Είναι τυπικός ο τρόπος που λειτουργεί το ΔΝΤ και η παγκόσμια Τράπεζα. Χρεώνουν μία χώρα και το χρέος είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορούν να το αποπληρώσουν. Και μετά προσφέρονται να αναχρηματοδοτήσουν αυτό το χρέος και να πληρωθούν με περισσότερο τόκο. Και εσύ απαιτείς αυτό το αντάλλαγμα που αποκαλείς «εξάρτηση» ή «καλή διακυβέρνηση», το οποίο βασικά σημαίνει ότι πρέπει να ξεπουλήσουν τους πόρους τους, συμπεριλαμβάνοντας πολλές από τις κοινωνικές υπηρεσίες, τις εταιρείες κοινής ωφέλειας, τα εκπαιδευτικά συστήματα μερικές φορές τα ποινικά τους συστήματα, τα ασφαλιστικά τους συστήματα σε ξένες εταιρείες».
«Τίποτα δεν είναι τσάμπα» σ αυτή τη ζωή και μάλιστα όταν έχεις να κάνεις με δοσατζήδες και τοκογλύφους. Η μείωση μισθών και η ελαχιστοποίηση των υπαλλήλων των Δημόσιων φορέων, είναι μια «εύλογη» εξέλιξη, όταν θα έρθουν οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες να αγοράσουν τους καταχρεωμένους οργανισμούς.
Το κόστος όλων αυτών των κινήσεων:Απολύσεων,αποζημιώσεων, ανεργίας, υποτίμηση της ζωής και της δράσης μας, διάχυση φόβου σε έναν ολόκληρο λαό,θα το επωμιστούμε εμείς τώρα, για να...«απολαύσουν» τα δεδομένα που τώρα συμφωνούν στις διαπραγματεύσεις για την ενεργοποίηση του μηχανισμού διάσωσης των πιστωτών μας, οι «μεγάλοι».
Γιατί ας μην γελιόμαστε, ο μηχανισμός δεν σώζει την ελληνική οικονομία. Κατοχυρώνει του πιστωτές μας, στο ότι θα πάρουν και μάλιστα έγκαιρα τα χρήματά τους.
Η ελληνική οικονομία θα παραμείνει έρμαιο των διαθέσεων αυτών που μας δανείζουν… ούτε που μπορούμε να υπολογίσουμε πόσα χρόνια.
Οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Όσα χρειαζόμαστε ετησίως, για αποπληρώσουμε τους τόκους και τα δάνειά μας, αλλά και για επιβιώσουμε, δεν φτάνουν.
Η συνέχιση του δανεισμού, είναι αυτονόητη…
Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com/2010/04/john-perkins.html